Εύχομαι να αποκτήσω ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας – Γιώργος, 12, σάρκωμα

Ο Γιώργος είναι ένα εξαιρετικά κοινωνικό παιδί. Έχει πολλούς φίλους και οπουδήποτε και να βρεθεί κερδίζει τη συμπάθεια των γύρων του. Ακόμα και όταν, λόγω του σαρκώματος, χρειάστηκε να νοσηλευτεί δεν πτοήθηκε λεπτό. Με την ευγένεια, το χιούμορ και, φυσικά, τον υπέροχο χαρακτήρα του δεν άργησε να γνωρίσει και εκεί νέα άτομα και να αποκτήσει νέους φίλους.

Ο Γιώργος αμέσως «κέρδισε» τις νεράιδες και κατάλαβαν πόσο ξεχωριστό παιδί είναι. Όμως ταυτόχρονα ήταν και αρκετά αναποφάσιστος για την ευχή του. Ήταν τόσα πολλά αυτά που περνούσαν από το μυαλό του. Τελικά, η απόφαση πάρθηκε. Ήθελε να αποκτήσει ένα κινητό. Είχε σκεφτεί μάλιστα κάθε λεπτομέρεια: να είναι τελευταίας τεχνολογίας, να είναι μαύρο ή μπλε και να έχει διάφανη θήκη για να μην «κρύβεται» το κινητό.

Οι νεράιδες και τα ξωτικά αμέσως στρώθηκαν στη δουλειά. Ετοίμασαν για τον μικρό μας μια ξεχωριστή μέρα. Μαζί με την υπέροχη οικογένειά του, ο Γιώργος μας κατέφθασε γεμάτος ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Πρώτη στάση ήταν στον κινηματογράφο. Όλη η οικογένειά απόλαυσε μια ξεκαρδιστική ταινία και τα γέλια τους ίσως να ακούστηκαν και σε ολόκληρο το εμπορικό.

Επόμενη στάση ήταν ένα υπέροχο εστιατόριο. Εκεί πλέον οι συζητήσεις, τα γέλια και τα πειράγματα δεν είχαν τελειωμό. Οι νεράιδες είχαν κρύψει σε διάφορα σημεία του τραπεζιού πολλά μικρά δωράκια για εκείνον και τα αδέρφια του. Με ανυπομονησία, άνοιγε ένα-ένα τα δωράκια του, προσπαθώντας να ανακαλύψει εκείνο που έκρυβε το κινητό. Σε κάθε ένα το χαμόγελό του όλο και μεγάλωνε και ευχαριστούσε τις νεράιδες.

Αφού απόλαυσαν τα αγαπημένα φαγητά του μικρού μας, οι νεράιδες εμφάνισαν από το πουθενά μια υπέροχη τούρτα και μαζί της αυτό που ο Γιώργος λαχταρούσε τόσο καιρό: το νέο του κινητό. Με τεράστιο ενθουσιασμό, πήρε στα χέρια του το κουτί και το έβγαλε από τη θέση που καθόταν τόσο καιρό, περιμένοντάς τον.

Εργαζόμενοι του εστιατορίου και οι υπόλοιποι πελάτες άρχισαν να χειροκροτούν τον μικρό μας για τη δύναμή του και την εκπλήρωση της ευχής του. Δάκρυα χαράς και συγκίνησης άρχισαν να τον κατακλύζουν μη μπορώντας να πιστέψει όλα αυτά που ζούσε. Αφού απόλαυσαν την τούρτα και ο μικρός μας βαθμολόγησε τις νεράιδες με 1000%, είχε έρθει η ώρα του αποχωρισμού. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι από εδώ και πέρα το χαμόγελο του μικρού μας δεν θα έσβηνε ποτέ!