Ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι ο Θοδωρής είναι ένα παιδί συνεσταλμένο και ήπιων τόνων. Μεγαλωμένος στην επαρχία, όλη του η ζωή και οι φίλοι βρίσκονται εκτός Αθηνών. Έχοντας μονάχα την αδερφή του στο πλάι του, βίωνε όλο αυτό το δύσκολο διάστημα μία απέραντη μοναξιά στην πρωτεύουσα. Αυτό ήταν κάτι που οι νεράιδες δε μπορούσαν να δεχτούν. Έτσι, έβαλαν στόχο να διώξουν τη θλίψη από τα μάτια του, δείχνοντας του μια άλλη, εντελώς διαφορετική, εικόνα της ζωής στην Αθηνά. Η ευχή του θα εκπληρωνόταν με μία μέρα γεμάτη ξεχωριστές εμπειρίες και αναμνήσεις, ενώ το ξωτικό μας θα έμενε πίσω και θα φρόντιζε να μεταμορφώσει το δωμάτιο του έφηβου μας.
Η πολυπόθητη μέρα έφτασε και ο Θοδωρής δε γνώριζε τίποτα για το τι θα τον περίμενε. Ξεκίνησαν μαζί με δύο εθελοντές και την αδερφή του από το ξενώνα «Ελπίδα», με προορισμό τα γυρίσματα του Master Chef. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής ο Θοδωρής ήταν λιγομίλητος, χωρίς να ενδιαφέρεται για τον τελικό προορισμό. Το μόνο που ήθελαν εκείνος και η αδερφή του, ήταν να ξεφύγουν από τις θεραπείες του νοσοκομείου και τη δύσκολη και άχρωμη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους.
Το αυτοκίνητο έφτασε έξω από το studio των γυρισμάτων και ο Θοδωρής, μόλις του ανακοινώθηκε ο σκοπός της παρουσίας του στο συγκεκριμένο μέρος, αδυνατούσε να συνειδητοποιήσει αυτό που συνέβαινε. Ακόμα και όταν άρχισε να παρακολουθεί τα γυρίσματα, χρειάστηκε να περάσει ένα χρονικό διάστημα για να εμφανιστεί η πρώτη λάμψη στα μάτια του. Η λάμψη αυτή έγινε ολόκληρο πυροτέχνημα, όταν μετά το πέρας ενός μέρους των γυρισμάτων, γνώρισε προσωπικά τους κριτές, μίλησε μαζί τους και έβγαλαν φωτογραφίες! Η ευτυχία ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του. Ένα παιδί κλεισμένο στον εαυτό του ξαφνικά φάνηκε να «λύνεται», ενώ ήθελε να παρακολουθήσει τα γυρίσματα μέχρι τέλους. Οι νεράιδες τα κατάφεραν και αυτή τη φορά! Ένα παιδί κλεισμένο στον εαυτό του, ξαφνικά άρχισε να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του και να πιστεύει ότι υπάρχουν πράγματα που μπορούν πάντα να μας κάνουν να χαμογελάμε και να μας βοηθούν να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής μας. Πώς να πεις όχι λοιπόν σε αυτό το παιδί;
Μόλις ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα ήρθε η ώρα της επιστροφής. Ο Θοδωρής πίστευε ότι η μέρα του είχε τελειώσει, παρόλο που στην πραγματικότητα η ευχή του δεν είχε ακόμα εκπληρωθεί. Η χαρά και η δύναμη που ένιωθε ήταν κάτι το μοναδικό και έτσι παρέμενε χαμογελαστός και αισιόδοξος σκεπτόμενος την υπέροχη εμπειρία που είχε μόλις ζήσει.
Οι νεράιδες σκαρφίστηκαν κάτι ευφυές! Όταν έφτασαν στο ξενώνα συνόδεψαν στο δωμάτιο τα δυο παιδιά, ζητώντας από το Θοδωρή να ανοίξει την πόρτα. Εκείνος έμεινε άναυδος μπροστά στο θέαμα! Μπαλόνια και κουτιά παντού! Με χαμόγελο που έφτανε μέχρι τα αυτιά, ξεκίνησε να ξετυλίγει τα κουτιά. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησε ότι έλειπε το laptop που είχε ευχηθεί. Βέβαια, αυτό δεν τον πείραξε καθόλου, αφού ήταν ήδη γεμάτος με χαρά και δώρα! Οι νεράιδες, όμως, φυσικά και δεν το είχαν ξεχάσει και ας άφησαν να εννοηθεί αυτό. Ο Θοδωρής έψαξε από άκρη ως άκρη και τελικά κατάφερε να βρει το πολυπόθητο κουτί!
Ήταν μια μέρα διασκέδασης και ευχάριστων εκπλήξεων χωρίς τέλος, με πολύ ενθουσιασμό, χαρά, γέλιο και όμορφες στιγμές. Στο τέλος, εκείνος και η αδερφή του διατύπωσαν την επιθυμία να κάνουν κάθε μέρα παρέα με νεράιδες και ξωτικά, τώρα που διαπίστωσαν πως όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να έχεις πείσμα, πίστη και ελπίδα!
τους εθελοντές μας: Λένια Αντωνιάδη, Χαραλάμπους Ασπασία
πολύ το Star ( ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ Studio) για τη φιλοξενία του!!
τις εταιρείες του Ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ για την υιοθεσία του σταδίου εκμαίευσης όλων των Ευχών για το 2020 (ΑΚΤΩΡ, ΗΛΕΚΤΩΡ, ΕΛ.ΤΕΧ. ΑΝΕΜΟΣ, ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ, ΑΤΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, REDS)