Εύχομαι να αποκτήσω ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας – Σταυρούλα, 14, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1

«Ήταν μία τέλεια ημέρα. Ήταν όλα φανταστικά. Η Σταυρούλα …πετάει!», ήταν τα λόγια της συγκινημένης μαμάς. Και πώς τα λόγια αυτά να μην φτάσουν κατευθείαν στην καρδιά μας, αφού αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός μας και εκεί κρύβεται η μαγεία της εκπλήρωσης της ευχής. Η Σταυρούλα ευχήθηκε να αποκτήσει ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας και ποιος πιο κατάλληλος να την εκπληρώσει ιδανικά από κάποιον στην ηλικία της! Η Έλλη, ο Αλέξανδρος και η Μαρίνα, παιδιά του προγράμματος Volunteens οργανώθηκαν, αντάλλαξαν ιδέες, πρότειναν διάφορες επιλογές προγράμματος και σχεδίασαν ένα αλησμόνητο διήμερο για τη Σταυρούλα και την οικογένειά της.  Οι τρεις έφηβοι γνώρισαν καλύτερα τη Σταυρούλα, κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και γευματίζοντας με θέα την Ακρόπολη.

Κι έφτασε η πολυαναμενόμενη ημέρα, που η ευχή της Σταυρούλας θα εκπληρωνόταν. Μαζί της θα ήταν, φυσικά, η οικογένειά της, αλλά και οι καινούργιοι της φίλοι. Η Σταυρούλα επισκέφθηκε το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο και, παρόλο που στην αρχή ήταν λίγο διστακτική, μόλις εμφανίστηκαν η Έλλη, ο Αλέξανδρος και η Μαρίνα, χαλάρωσε και άρχισε να απολαμβάνει ανέμελες στιγμές διασκέδασης. Η περιήγηση ήταν μια αξέχαστη εμπειρία για εκείνη. Περιπλανώμενη στο πάρκο, γνώρισε από κοντά διάφορα είδη ζώων, λύκους, αρκούδες και διάφορα πτηνά, ζωηρούς λεμούριους, εντυπωσιακούς ελέφαντες και κάποια ερπετά. Έμαθε τόσα πολλά για τα ζώα, τάισε κάποια από αυτά και, ενώ αρχικά το φοβήθηκε, εξοικειώθηκε ακόμα και με το φίδι. Η ώρα περνούσε ευχάριστα για όλους, τα παιδιά απολάμβαναν κάθε στιγμή, μα πιο πολύ το μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο της Σταυρούλας.

 Το πρόγραμμα που είχαν σχεδιάσει για εκείνη πήγαινε πολύ καλά, η Σταυρούλα ήταν ήδη αρκετά χαρούμενη και ούτε που υποψιαζόταν τι ακολουθεί. Φτάνοντας στο εστιατόριο, την περίμεναν μικρά και μεγάλα κουτιά και ξαφνιάστηκε ευχάριστα. Τα άνοιγε ένα-ένα με ενθουσιασμό και γεμίζαμε χαρά από τη χαρά της. Κανένα, όμως, από αυτά δεν έκρυβε το κινητό που ευχήθηκε να αποκτήσει. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν την πτόησε καθόλου, η ημέρα αυτή την είχε γεμίσει τόσο πολύ και όλα ήταν υπέροχα. Εκείνη δεν το γνώριζε ακόμα, αλλά όλη η ημέρα έκρυβε εκπλήξεις και φυσικά τα ξωτικά δεν θα άφηναν την ευχή της φίλης τους ανεκπλήρωτη, ακόμα κι όταν εκείνη τους είπε ότι έλαβε παραπάνω από όσα περίμενε και θα μπορούσε να κάνει υπομονή. Φυσικά και δεν χρειάστηκε να κάνει καθόλου υπομονή, καθώς το επόμενο πιάτο που σερβιρίστηκε ήταν πιο γλυκό από κάθε επιδόρπιο. Έκρυβε το πολυπόθητο ολοκαίνουργιο κινητό της. Κι αν μέχρι τότε θαυμάζαμε το φωτεινό της χαμόγελο, αυτό που ξεπρόβαλε μας άφησε όλους έκθαμβους. Κρατούσε το κουτί στα χέρια της, το άνοιγε σιγά-σιγά και κάθε λίγο σταματούσε από τη χαρά της. Αυτός ο ενθουσιασμός πέρασε σε όλους μας, κάνοντας ειδικότερα τη μητέρα της να συγκινηθεί ιδιαίτερα. Η ευχή της είχε εκπληρωθεί και με το παραπάνω, όπως έλεγε και η ίδια. Ήταν μια μέρα που δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Όχι μόνο η ίδια, αλλά και όλη η οικογένεια, ήταν ευτυχισμένοι.