Εύχομαι να πετάξω με αερόστατο – Γιάννης, 16, γλοίωμα οπτικής οδού

Ο Γιάννης ευχήθηκε να πετάξει στον ουρανό με αερόστατο. Την εμπειρία του αυτή θα ήθελε να τη μοιραστεί με τα αγαπημένα του πρόσωπα: τη μητέρα του, την αδερφή του και την πολυαγαπημένη του γιαγιά, με την οποία έχουν μία πραγματικά μοναδική σχέση. Έτσι κι έγινε.

Το Ταξίδι της Ευχής του και τη βόλτα με το αερόστατο, μας το περιγράφουν με τα πιο συγκινητικά λόγια, τόσο ο ίδιος ο Γιάννης, όσο και η μητέρα του:

Αγαπημένες μου νεράιδες, το ταξίδι αυτό ήταν μοναδικό και θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μου. Η Καππαδοκία, έμοιαζε σαν να έχει βγει από σελίδες παραμυθιού. Όμως, η στιγμή που ξεχώρισε περισσότερο ήταν το πρωινό που επιβιβάστηκα σε ένα από τα τεράστια αερόστατα μαζί με την οικογένεια μου και αυτό, χάρη σε εσάς. Καθώς ανέβαινε το αερόστατο, ο ορίζοντας φωτιζόταν από τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, αποκαλύπτοντας την ομορφιά της περιοχής από ψηλά. Η θέα ήταν συγκλονιστική, άπειρα αερόστατα αιωρούνταν γύρω μας, δημιουργώντας ένα χρωματικό πανόραμα στον ουρανό και η ζέστη από τη φωτιά που πυροδοτούσε το δικό μας μάς τύλιγε σαν μια ζεστή αγκαλιά. Η γαλήνη, που ένιωσα εκεί πάνω, ήταν μοναδική. Ήταν σαν ο χρόνος να είχε σταματήσει, επιτρέποντάς μου να απολαύσω κάθε στιγμή. Το δώρο αυτό ήταν πραγματικά ανεκτίμητο. Δεν ήταν απλώς μια δραστηριότητα, αλλά μια εμπειρία ζωής που θα θυμάμαι για πάντα! Όλα ήταν τέλεια ακόμα και οι πτήσεις μας με τα αεροπλάνα (είχε κάμερες και βλέπαμε τι βλέπει ο πιλότος, το φαντάζεστε!) το ξενοδοχείο, οι περίπατοι ανάμεσα στους βράχους – σπίτια των παλαιών χριστιανών, οι γεύσεις στα εστιατόρια και το τελευταίο πρωινό όπου με περίμενε και μια τέλεια τούρτα για τα γενέθλιά μου! Σας ευχαριστώ!!

Και τα λόγια της μητέρας του:

Αγαπητή μου πραγματικότητα, αγαπημένες μου νεράιδες και ξωτικά,

Ανέκαθεν πίστευα πως στην καθημερινότητά μας υπάρχουν στιγμές όπου μικροσκοπικές νεράιδες και ξωτικά με τα μαγικά τους ραβδιά ή με το κλείσιμο των βλεφάρων τους ακόμα, πραγματοποιούν μικρές ή μεγάλες μας ευχές. Μόλις πριν λίγες ημέρες, κάτι παραπάνω από πενήντα χρονών αλλά όχι αρκετά μεγάλη για παραμύθια, ακόμα κόρη της μητέρας μου και μαμά δύο υπέροχων πλασμάτων, έζησα – μέσα από μία διαδρομή έκπληξης, χαράς, προσμονής, σχεδίων, αναβολών, φαντασίας, αναμονής και πάλι ανέλπιστης έκπληξης – την απόλυτη εκπλήρωση της ευχής του δεκαεξάχρονου γιού μου Γιάννη από τις νεράιδες και τα ξωτικά του Make–A–Wish Ελλάδος! Για τον προορισμό, μέσα σε μία πρόταση μπορώ να πω πως ήταν η απόλυτη εμπειρία ζωής. Η Καππαδοκία, μυστηριακή περιοχή με ιστορία που άγγιξε και ζέστανε την ψυχή μας, δίνοντας δύναμη στην πίστη μας και αισιοδοξία πως όλα θα είναι ακόμη καλύτερα παρακάτω. Η πτήση μας με το αερόστατο, ανάμεσα σε άλλα 150 στον ορίζοντα, με μαγικές στιγμές βγαλμένες από παραμύθι, ταξιδεύοντάς μας σε έναν άλλο χρόνο γεμάτο γαλήνη, χρώματα ηρεμία και ακόμα περισσότερα όνειρα. Και ήταν έτσι, γιατί είχαμε από τη γέννηση της σκέψης της ευχής του Γιάννη, τη νεράιδά του μαζί μας, μια ομάδα από νεράιδες και ξωτικά, όπου έκαναν την ευχή του παιδιού μου πραγματικότητα, δίνοντάς του μαζί με τις αναμνήσεις της ευχής του, τα εφόδια ώστε να συνεχίσει να έχει δύναμη και να μη πάψει να ονειρεύεται και να πιστεύει πως η ζωή εκεί έξω είναι πανέμορφη και πως όλα είναι εφικτά. Σας ευχαριστώ…

Δείτε περισσότερες ιστορίες ευχών