Η Αλεξάνδρα δεν ήθελε κάτι ιδιαίτερο για την ημέρα της ευχής της. Μας έλεγε ότι προτιμούσε να γίνει σπίτι της, χωρίς κόσμο. Αυτό που την ενδιέφερε, αυτό που λαχταρούσε πραγματικά ήταν να εκπληρωθεί η ευχή της!
Στην αρχή ντρεπόταν να μας πει τι είναι αυτό που θα ήθελε περισσότερο από καθετί, αλλά μόλις άκουσε ότι μπορεί να το έχει, η χαρά της ήταν απερίγραπτη! Ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας, όπου θα μπορεί να παίζει παιχνίδια, να παρακολουθεί βιντεάκια, να ακούει μουσική και, φυσικά, να επικοινωνεί με τους φίλους και τα αδέρφια της, που ζούνε σε άλλη πόλη. Οι θεραπείες για την ασθένειά της την κρατάνε αρκετό καιρό μακριά από τους φίλους της και τις αγαπημένες της δραστηριότητες, όπως το βόλεϊ και οι βόλτες κι έτσι το κινητό τηλέφωνο είναι η μεγαλύτερη συντροφιά της και ο δίαυλος επικοινωνίας με την «κανονικότητά» της.
Αυτό που προσπαθούσε να ανακαλύψει η νεράιδά της, καθόλη την επικοινωνία με την Αλεξάνδρα, ήταν τι θα μπορούσε να οργανώσει για εκείνη, ώστε να ζήσει μία πραγματικά αξέχαστη εμπειρία… Και το βρήκε!
Τι καλύτερο για μια έφηβη που μοιράζεται το χρόνο της ανάμεσα στο νοσοκομείο και το σπίτι και στερείται τα αγαπημένα της αδέρφια που μένουν σε άλλη πόλη, από το να περάσουν όλοι μαζί ένα διήμερο σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο… Ναι, αυτό ήταν! Μία ιδέα που ενθουσίασε τις νεράιδες και ξεκίνησαν να τα προετοιμάζουν όλα πυρετωδώς.
Δώρα, δώρα κι ακόμη περισσότερα δώρα επιλέχθηκαν προσεκτικά για ένα κορίτσι της ηλικίας της, που του αρέσει να περιποιείται τον εαυτό του και να βγαίνει φωτογραφίες: φόρεμα, τσάντα, καλλυντικά, μία ολοκληρωμένη εμφάνιση. Τα αξεσουάρ του κινητού ήταν κι αυτά σύμφωνα με τις προτιμήσεις της Αλεξάνδρας.
Και επιτέλους, ήρθε η μεγάλη μέρα. Ένα αυτοκίνητο την παρέλαβε από το σπίτι της, μαζί με την οικογένειά της. Πήγαν σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο, όπου συναντήθηκε μετά από καιρό με τα αδέρφια της! Η χαρά της ήταν απερίγραπτη. Πριν καν ξεκινήσουν το γεύμα τους, άρχισε να ανοίγει ένα – ένα τα πακέτα με μεγάλη ανυπομονησία και σε κάθε ένα ο ενθουσιασμός και η χαρά της μεγάλωναν! Τα πακέτα όμως, τελείωσαν και το κινητό ήταν άφαντο…
Μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε η σερβιτόρα με ένα δίσκο και επάνω του ένα μοναδικό πακέτο: το πολυπόθητο smartphone Αφού ξέσπασε σε γέλια, το άρπαξε με λαχτάρα και ξεκίνησε να το περιεργάζεται.
Το γεύμα τελείωσε, όχι όμως και οι εκπλήξεις. Το αυτοκίνητο τώρα τους μετέφερε στο υπέροχο, πολυτελές ξενοδοχείο, πάνω στη θάλασσα, όπου θα είχαν και την ευκαιρία να δειπνήσουν και θα διανυκτέρευαν όλοι μαζί. Μόλις αντίκρυσε το στολισμένο με μπαλόνια (και όχι μόνο) δωμάτιό της η Αλεξάνδρα, έλαμψε ακόμη περισσότερο και το υπέροχο χαμόγελό της δεν έφευγε από το πρόσωπό της.
Είχε έρθει σιγά σιγά η ώρα να αποχωρήσουν η νεράιδα και το ξωτικό που τους συνόδευαν και να απολαύσει η οικογένεια μια μέρα ξέγνοιαστη, γεμάτη μόνο χαρά. Η μητέρα της δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της από τη συγκίνηση και τη χαρά και η Αλεξάνδρα, μ’ αυτό το λαμπερό χαμόγελο, φώναζε στη νεράιδα της στο τηλέφωνο «Σ’ αγαπώ πολύ!».
Η νεράιδα φούσκωσε από χαρά, άνοιξαν τα φτερά της και μεμιάς βρέθηκε σ’ ένα σύννεφο ευγνωμοσύνης και αγάπης…
τους εθελοντές μας: Κατερίνα Μπαντόγια, Κωνσταντίνος Καραματίδης
τους χορηγούς σε είδος: Cosmopolitan Hotel & Spa, Lavish Care, εστιατόριο Cook, Digital Wave, Galerie di Bomboniera Photography, Συνεταιρισμός Ραδιοταξί Κατερίνης
τις εταιρείες του Ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ για την υιοθεσία του σταδίου εκμαίευσης όλων των Ευχών για το 2020 (ΑΚΤΩΡ, ΗΛΕΚΤΩΡ, ΕΛ.ΤΕΧ. ΑΝΕΜΟΣ, ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ, ΑΤΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, REDS)