Εύχομαι να αποκτήσω ένα δεντρόσπιτο – Αλέξανδρος, 4

Τα λόγια των γονιών τού Αλέξανδρου περιγράφουν με τον πιο συγκινητικό τρόπο τα όσα έζησαν στο ταξίδι της ευχής του: «Δεν έχουμε λόγια για να περιγράψουμε την ευτυχία που μας δώσατε, δεν περιγράφεται με λόγια η χαρά που βλέπουμε στα μάτια του Αλέξανδρου, όταν παίζει στο δεντρόσπιτο, αλλά και η χαρά του αδελφού του που 9 μήνες έμεινε σε άλλη πόλη μακριά από γονείς. Όταν νοσεί ένα παιδί, νοσεί όλη η οικογένεια. Κάνατε χαρούμενα δύο παιδάκια. Νεραϊδούλες πίστευα ότι υπήρχαν στα παραμύθια, και όμως υπάρχουν στο Make-A-Wish! Η δύναμη, που μας δώσατε να ανέβουμε αυτόν τον Γολγοθά, με το ενδιαφέρον σας για τον μικρό μας μαχητή, με τα θετικά σας λόγια βοηθήσατε να παίρνουμε δύναμη και να συνεχίζουμε. Νιώσαμε την αγάπη σας που απλόχερα μας προσφέρατε. Νεραϊδούλες σας ευχαριστούμε!».

Ο Αλέξανδρος είναι ένας πανέξυπνος πιτσιρικάς 4 ετών, που αγαπά την περιπέτεια. Για αυτό, όταν η νεράιδα τον ρώτησε τι είναι εκείνο που επιθυμεί πιο πολύ, εκείνος ευχήθηκε να αποκτήσει ένα δεντρόσπιτο. Οι προετοιμασίες άρχισαν αμέσως και ένα νέο ταξίδι ευχής τώρα ξεκινούσε. Όλα έπρεπε να σχεδιαστούν με προσοχή, κάθε μικρή λεπτομέρεια μέσα στο δεντρόσπιστο, οι σκάλες, αλλά και ο τρόπος που θα οδηγούσαν τον Αλέξανδρο στην ανακάλυψή του. Πολύτιμος σύμμαχος στη διοργάνωση ήταν ο αδελφός του Αλέξανδρου, ο Δημήτρης. Η ημέρα που ο Αλέξανδρος ούτε καν φανταζόταν, η ημέρα που ήταν λίγο κουρασμένος και αρκετά ανυποψίαστος ήταν η ημέρα που όλη η οικογένεια, οι νεράιδες και τα ξωτικά, θα ανέτρεπαν όσα η ασθένεια στέρησε.

Ένα παιχνίδι θησαυρού ξεκίνησε, ο Αλέξανδρος με το Δημήτρη έλυναν έναν-έναν τους γρίφους και έφταναν όλο και πιο κοντά στον τελικό προορισμό τους. Μόλις ο τελευταίος γρίφος τους οδήγησε στον κήπο, ο Αλέξανδρος αναφώνησε ενθουσιασμένος «το δεντρόσπιτό μου!» και γεμάτος ενέργεια έτρεξε προς τα εκεί. Μικροί και μεγάλοι φίλοι του, που είχα κρυφτεί για να του κάνουν έκπληξη, ξεπρόβαλαν σε κύμα ενθουσιασμού. Τα πολύχρωμα μπαλόνια και το δυνατό χειροκρότημα από όλους τους φίλους του, του απέσπασαν για δευτερόλεπτα την προσοχή, αλλά ο Αλέξανδρος συνέχισε και άρχισε να ανεβαίνει τη σκάλα. Το βλέμμα του λαμπερό κοίταγε από ψηλά τους καλεσμένους του και ένα μόνιμο χαμόγελο φώτιζε το πρόσωπό του. Τα πρώτα λόγια του για τη νεράιδα ήταν «Νεραϊδούλα μου σε αγαπώ, θα σου δώσω πολλά πολλά φιλάκια! Με έκανες πολύ χαρούμενο, θέλω να έρθεις να παίξουμε!». Και με τα λόγια αυτά, σήμανε η έναρξη μιας ημέρας γεμάτης με γέλια και παιχνίδια, με πολλές αναβάσεις στο ξύλινο δενδρόσπιτο που στεκόταν επιβλητικό σε έναν καταπράσινο κήπο, που αντηχούσε χαρούμενες φωνές. Ο Αλέξανδρος άνοιγε τα δώρα που έβρισκε με τη βοήθεια του αδελφού του και κάθε τόσο τον αγκάλιαζε.

Οι εκπλήξεις όμως είχαν συνέχεια. Μία μεγάλη τούρτα σε σχήμα δεντρόσπιτου έκανε τη στιγμή ακόμα πιο γλυκιά, και μια κιθάρα έπαιζε μελωδικά το υπέροχο τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για τον γενναίο Αλέξανδρο, γεμίζοντας συγκίνηση γονείς και παρευρισκόμενους και με τον ίδιο να χειροκροτεί πανευτυχής. Δάκρυα χαράς έτρεχαν στα πρόσωπά τους και μια ημέρα γεμάτη συναισθήματα και αγάπη έφτανε στο τέλος της. Η μητέρα του Αλέξανδρου μας ευχαρίστησε λέγοντας: «Χάρη σε εσάς βλέπω τα παιδάκια μου τόσο ευτυχισμένα. Τα ακούω τώρα που συζητάνε και μαζεύουν παιχνίδια για το δεντρόσπιτο είναι και τα δύο τόσο χαρούμενα! Ανεκτίμητη η αξία της ευχής! H ημέρα της εκπλήρωσης είναι μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ!».