Εύχομαι να αποκτήσω ένα νεανικό δωμάτιο – Αλεξία, 12, μυασθένεια Gravis

Μαχήτρια με όπλα το χαμόγελο και την υπέροχη οικογένειά της, η Αλεξία μας ήταν από την αρχή συνειδητοποιημένη πως η ευχή της δεν θα ήταν απλά μια επιθυμίας που από καιρό την πλημμύριζε με ενθουσιασμό. Θα ήταν κάτι πολύ πιο ουσιώδες και βαθύ: Tο πέρασμα από το δύσκολο «πριν» στο φωτεινό και αισιόδοξο «αύριο».

Κάθε φορά που μιλούσαμε μαζί της, κατάφερνε με ένα μαγικό τρόπο να φτιάχνει τη μέρα μας και να μας μεταδίδει τη γαλήνη και τη θετική της ενέργεια! Ήταν σχεδόν σίγουρη για το πώς επιθυμούσε να μεταμορφωθεί ο χώρος της, ποια χρωματική παλέτα προτιμούσε, τι στυλ επίπλων, τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, αλλά και το πόσο ανάγκη είχε να μη θυμίζει το προηγούμενο δωμάτιό της, που περιέκλειε και τις πιο επίπονες αναμνήσεις. Και κάπως έτσι, ανταλλάσσοντας ιδέες και προτάσεις, φτάσαμε στην ιδεατή σχεδιαστική πρόταση… έμενε να πάρουν όλα μορφή και να γυρίσει «το κλειδί» η Αλεξία μας.

Ολόκληρη η οικογένεια μας υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά την ημέρα της εκπλήρωσης. Όταν έφτασε η στιγμή και η Αλεξία μπήκε στο  δωμάτιο, απλά σάστισε… Aμέσως μετά, πλησίασε τους γονείς της συγκινημένη. Ήταν και η στιγμή που άφησε τελείως ελεύθερο τον εαυτό της, και δάκρυα χαράς έτρεξαν. Με έκπληξη στα μάτια κι ένα μεγάλο χαμόγελο εξερευνούσε ό,τι νέο υπήρχε στο δωμάτιό της. Μας ψιθύρισε πως το δωμάτιο ήταν πολύ πιο όμορφο απ’ όσο περίμενε. Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στις νεράιδες, μα δεν φανταζόταν πως σε έναν μικρό χώρο θα κατάφερναν να «χωρέσουν» όλες οι επιθυμίες της… Kαι το γραφείο και το μπουντουάρ για τα καλλυντικά της, αλλά και ένα άνετο κρεβάτι που τόσο πολύ ήθελε. Δεν φανταζόταν ότι θα έκαναν τόσα πολλά για εκείνη.

Εκείνη τη μέρα η Αλεξία βγήκε ελάχιστα από το δωμάτιό της. Ήθελε να κάθεται συνέχεια μέσα στο καινούργιο της δωμάτιο και να το καμαρώνει μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι είναι όντως δικό της και ότι δεν θυμίζει τίποτα από τις άσχημες ημέρες της ασθένειας της.