Εύχομαι να αποκτήσω έναν υπολογιστή gaming – Αντώνης, 15, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια

«Έκλαιγα που έβλεπα το παιδί μου να κλαίει από χαρά», ήταν η αφοπλιστική φράση της μαμάς του, όταν η ημέρα της ευχής του έφτανε στο τέλος της. Μια φράση τόσο δυνατή που ήρθε να κουμπώσει μέσα στις καρδιές μας. Μια φράση που μας βεβαίωσε ότι η χαρά του Αντώνη ήρθε για να μείνει.

Πριν καιρό, ήρθε η στιγμή να κάνει και ο Αντώνης την ευχή του. Σαν υπόσχεση ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να είναι χαρούμενος, του δώσαμε ένα νόμισμα. Οι μέρες περνούσαν, οργανώνοντας την ευχή του. Παράλληλα, ο Αντώνης κρατούσε το νόμισμά μαζί με την υπόσχεσή μας. Περίμενε πώς και πώς την ημέρα που η ευχή του, που κρυβόταν μέσα σε εκείνο το νόμισμα, θα εκπληρωνόταν.

Λίγο καιρό μετά, βρεθήκαμε στο σπίτι του να τον συντροφεύσουμε σε μια περιπέτεια που του είχαμε ετοιμάσει. Ο Αντώνης μας ακολούθησε ενθουσιασμένος, με τον καλύτερό του φίλο πάντα στο πλευρό του. Αρχικά, πήγαμε σε ένα πάρκο γεμάτο παιχνίδια, εκπλήξεις και πολλή αδρεναλίνη! Εκεί, για πρώτη φορά, οδήγησε kart, ανέβηκε σε τρενάκια και ρίχνοντας βολές, με σημάδι αψεγάδιαστο, κέρδισε ένα απίστευτο δώρο!

Πολλές ώρες παιχνιδιού μετά, καθώς δοκίμαζαν ένα σωρό γεύσεις, σαν κάτι μαγικό να συνέβη και μια ντουζίνα δώρα – όλα για τον Αντώνη – εμφανίστηκαν! Γεμάτος ενθουσιασμό, ξετύλιγε και έσκιζε περιτυλίγματα και κορδέλες. Δεν ήταν ο υπολογιστής μέσα σε αυτά. Ο υπολογιστής τον περίμενε στο σπίτι!

Η στιγμή που μπήκε σπίτι και είδε τον υπολογιστή του είναι αδύνατον να περιγραφεί. Δάκρυα χαράς πλημμύρισαν τα μάτια του. Η ευχή του είχε εκπληρωθεί και ο υπολογιστής που τόσο πολύ λαχταρούσε βρισκόταν εκεί! Η ελπίδα είχε περάσει επιτέλους το κατώφλι του σπιτιού του, και ήταν βέβαιο, πως μαζί με τη χαρά του, θα έμενε εκεί!