Εύχομαι να αποκτήσω έναν υπολογιστή gaming – Α., 16, οστεοσάρκωμα

Ο Α. είναι ένα παιδί αρκετά εξοικειωμένο με την τεχνολογία. Μιλάει συχνά για τον αγώνα που δίνει με το οστεοσάρκωμα, δίνοντας έμπνευση και σε άλλα παιδιά και εφήβους που παλεύουν με τον καρκίνο.

«Σας ευχαριστώ πολύ για όλα, ήταν ακριβώς όλα όσα ήθελα!» είπε ο Α. καθώς ξετύλιγε ένα-ένα τα εξαρτήματα του υπολογιστή του. Εκείνη η μέρα είχε ξεκινήσει σαν όλες τις άλλες… μέσα στο νοσοκομείο.

Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή…

Εκείνη την ημέρα, δέχτηκε μια επίσκεψη. Η κοπέλα που μπήκε μέσα στο δωμάτιό του σύστησε τον εαυτό της ως «νεράιδα». Τον ρώτησε, λοιπόν, τι θα του έδινε την ίδια χαρά όσο καιρό νοσηλεύεται, αλλά και όταν γυρίσει σπίτι. Χωρίς πολλή σκέψη, της απάντησε πως θα ήθελε έναν δικό του υπολογιστή gaming, για να μπορεί να απολαμβάνει ανά πάσα στιγμή τα αγαπημένα του παιχνίδια.

Ο καιρός περνούσε. Ο Α. περίμενε στο νοσοκομείο. Είχε αρχίσει να πιστεύει πως ίσως η νεράιδα τον είχε ξεχάσει. Και με αυτή τη σκέψη, ξαφνικά άκουσε από τον διάδρομο κάποιον να λέει: «Έχω ένα δέμα για τον Α.». Ένας άντρας, που δεν είχε ξαναδεί, εμφανίστηκε. Ο Α., όμως, έδωσε περισσότερη σημασία στο δέμα που κρατούσε, παρά σε αυτόν τον άντρα. Μέχρι να το ανοίξει, ο άγνωστος είχε εξαφανιστεί.

Δεν πέρασε πολύ ώρα, και ο άντρας μπήκε και πάλι στο δωμάτιο. Αυτή τη φορά είχα μαζί του μια νεράιδα! Δεν είχε έρθει, όμως, με άδεια χέρια. Πακέτα διαφόρων μεγεθών και σχημάτων κρατούσε. Αλλά ένα από αυτά ξεχώριζε. Το ξετύλιγμα των δώρων συνοδεύτηκε από αμέτρητα χαμόγελα, ώσπου έφτασε στον υπολογιστή του. «Είναι τέλειος! Σας ευχαριστώ!», είπε. Όταν η νεράιδα με το ξωτικό τον βοήθησαν να στήσει το υπολογιστή του, δεν έχασε ευκαιρία να βοηθήσει! «Σε αυτή την θύρα μπαίνει αυτό το καλώδιο, και στην άλλη το κόκκινο! Ααα, ξέρω τι είναι αυτό, δεν θα το χρειαστούμε τώρα, αλλά όταν επιστρέψω σπίτι, σίγουρα θα το χρησιμοποιήσω!», έλεγε, κοιτάζοντας ένα-ένα τα εξαρτήματα.

Η νεράιδα και ο άγνωστος άντρας – που μέχρι το τέλος της ημέρας μόνο άγνωστος δεν παρέμεινε – δεν έμειναν στο δωμάτιο του νοσοκομείου και πολλή ώρα. Ήθελαν, αφενός να αφήσουν τον Α. να απολαύσει τον υπολογιστή του και αφετέρου, να συνεχίσει να εμπνέει και να ευαισθητοποιεί μικρούς και μεγάλους!