Εύχομαι να αποκτήσω ένα αμαξίδιο – Βασίλης, 16, εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία

Το πρώτο πράγμα που παρατηρήσαμε στον Βασίλη είναι ότι δεν χάνει ποτέ το πλατύ χαμόγελό του. Είναι πάντοτε εκεί, δεν φεύγει, δεν εξαφανίζεται. Είναι εκεί και σου μεταδίδει μια αύρα τόσο θετική που μπορεί να σου φτιάξει όχι μόνο την ημέρα ολόκληρη, αλλά και τη βδομάδα… και τον μήνα! Ο Βασίλης, δεν δίστασε να μεταδώσει την καλή του διάθεση και στη νεράιδά του, όταν, παρέα με τη μαμά του, της μιλούσαν για το καινούριο ειδικό αμαξίδιο που θα ήθελε να αποκτήσει. Ήταν μια ευχή που επρόκειτο να διευκολύνει την καθημερινότητα και των δύο!

Κι επειδή η ευτυχία βρίσκεται στα απλά, καθημερινά πράγματα, η νεράιδά του αποφάσισε ακριβώς εκεί να την κρύψει. Μαζί με το νέο του αμαξίδιο, του έφερε δώρα στο αγαπημένο του χρώμα, το κόκκινο, και την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό, ενώ έκανε την ημέρα της ευχής του ακόμα πιο διασκεδαστική, κανονίζοντας μια εξόρμηση στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Ο Βασίλης δεν είχε ξαναβρεθεί ανάμεσα σε τόσα πολλά και εξωτικά ζώα!

Γεμάτος ενέργεια, εξερεύνησε, παρέα με τη μαμά του και άλλα ένα-δυο ξωτικά, ολόκληρο το Πάρκο. Χάιδεψε τους λεμούριους και ήταν τόσο θαρραλέος που άφησε ένα κίτρινο, τεράστιο φίδι να ανέβει επάνω του. Η εξόρμηση στο Πάρκο τελείωσε με ένα καταπληκτικό σόου από εκπαιδευμένα δελφίνια. Ο Βασίλης ήταν κατενθουσιασμένος.

Όταν η ημέρα έφτασε σιγά-σιγά στο τέλος της, με ένα χαμόγελο πιο πλατύ από ποτέ, μας είπε «Σας ευχαριστώ, σας αγαπάμε πολύ!». Εμείς, και μόνο που είδαμε το χαμόγελό του να λάμπει περισσότερο από ποτέ, πλημμυρίσαμε από αγάπη και ευγνωμοσύνη που ήμασταν τόσο τυχεροί, ώστε να τον γνωρίσουμε!