Εύχομαι να πάω στο Παρίσι – Β., 11, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1

Ο Β. είναι ένα αξιέπαινο παιδί, που αποτελεί πρότυπο για τον πατέρα του και όχι μόνο. Δεν έχει διαμαρτυρηθεί ποτέ για τίποτα, ακόμα και όταν τον είχαν στο νοσοκομείο για εξετάσεις την περίοδο της διάγνωσης. Οι γιατροί βρίσκουν αξιοθαύμαστο το γεγονός πως μπορεί να διατηρεί τα επίπεδα του σακχάρου του εντός ορίων, ενώ το σύνηθες για τους πάσχοντες με διαβήτη είναι να υπάρχουν έντονα σκαμπανεβάσματα. Πειθαρχεί πιστά στο πρόγραμμά του, στο οποίο έχει εκπαιδευτεί από τον πατέρα του, κι έτσι καταφέρνει να έχει τον έλεγχο της ασθένειας.Η ευχή του ήταν να κάνει ένα ταξίδι με την οικογένειά του. Για εκείνον ήταν πολύ σημαντικό να ζητήσει κάτι, που θα μοιραστεί με τους αγαπημένους του και θα περάσουν όλοι το ίδιο όμορφα. Δεν έχει ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό και θα ήθελε να πάει στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι, που θεωρεί μια πολύ όμορφη πόλη. Ονειρευόταν να επισκεφθεί τον Πύργο του Άιφελ και το Μουσείο του Λούβρου για να θαυμάσει τον πίνακα της Μόνα Λίζα (και όχι μόνο), να δει όλα τα αξιοθέατα και να φάει εκλέρ!

Οι νεράιδες κανόνισαν μία αξέχαστη εμπειρία για τον ίδιο και την οικογένειά του, ξεκινώντας φυσικά από την επίσκεψη στον Πύργο του Άιφελ, το εμβληματικό αξιοθέατο, που υψώνεται περήφανα πάνω από την πόλη. Ανέβηκε στο πιο ψηλό σημείο, απ’ όπου η θέα του Παρισιού ήταν απλά μαγευτική. Τα κτίρια, οι γέφυρες και οι δρόμοι φαίνονταν σαν ένας πίνακας ζωγραφικής, με τα φώτα να αντανακλούν στον Σηκουάνα. Ο Β. καθόταν σε μια γωνιά και αγνάντευε, χωρίς να μιλάει. Ήταν η πρώτη καθοριστική εμπειρία για εκείνον στο ταξίδι, που τον συγκλόνισε. Την ίδια ημέρα και καθώς ο ήλιος έδυε, ο Β. έκανε κρουαζιέρα στον Σηκουάνα. Το βράδυ, το Παρίσι μεταμορφώνεται σε έναν τόπο ονειρικό, με τα μνημεία να φωτίζονται και να αποκαλύπτουν την ιστορία τους μέσα από το φως. Αν και φυσούσε λίγο, η οικογένεια δεν πτοήθηκε καθόλου. Πήραν τις καρέκλες τους για να καθίσουν εξωτερικά και να θαυμάσουν το τοπίο. Το Λούβρο, το Μουσείο d’ Orsay, η Notre Dame, όλα φαίνονταν σαν να έχουν πάρει ζωή, οι εικόνες ήταν μαγικές.   Την επόμενη μέρα, σειρά είχε η επίσκεψη στο Μουσείο του Λούβρου. Περιηγήθηκαν ανάμεσα σε αριστουργήματα της τέχνης από όλο τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι ο πίνακας της Μόνα Λίζα, που τόσο περίμενε να τον δει ο Β., του φάνηκε λίγο μικρός, αλλά η Νίκη της Σαμοθράκης τον αποζημίωσε.

Όλοι τους ρουφούσαν κάθε στιγμή τους στην Πόλη του Φωτός! Περπάτησαν στα γραφικά σοκάκια και στις μεγάλες λεωφόρους, έφαγαν κρουασάν και δοκίμασαν μακαρόν. Το ταξίδι του Β. στο Παρίσι ήταν μια εμπειρία που θα τη θυμάται για πάντα, ένα ταξίδι που τον γέμισε με εικόνες, ήχους και αισθήσεις που θα τον συντροφεύουν για όλη του τη ζωή!