Εύχομαι να αποκτήσω ένα δωμάτιο ύπνου και παιχνιδιού – Γιάννης, 7

Όταν η ευχή του Γιάννη έφτασε στα γραφεία των νεραϊδών, οι νεράιδες γνώρισαν μια γλυκύτατη οικογένεια, με τεράστια καρδιά, τεράστια υπομονή και μία γλυκύτατη μητέρα που έγινε ο σύμμαχός μας στις ετοιμασίες του δωματίου, όντας κάθε στιγμή το δεξί μας χέρι.

Ο Γιάννης μας, λόγω της ασθένειάς του, δυσκολεύεται να δείξει τα συναισθήματά του. Δεν είναι ένα παιδί εκφραστικό, ενώ μέχρι τώρα, κοιμόταν μόνο με τη μαμά του, αρνούμενος να κοιμηθεί μόνος του στο δωμάτιό του, ακόμη και για ένα μόνο βράδυ. Την ημέρα της εκπλήρωσης της ευχής, είδαμε ένα άλλο παιδί!

Τρέχοντας, με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του, ο Γιάννης μας όρμησε μέσα στο καινούριο του δωμάτιο. Με τις πιο χαρούμενες εκφράσεις που έχουμε δει να σχηματίζονται στο πρόσωπό του, έτρεχε με βιασύνη, λες και δεν θα προλάβαινε να εξερευνήσει την κάθε καινούρια λεπτομέρεια. Από τα παιχνίδια στα δώρα, από τα δώρα στα φωτάκια, από τα φωτάκια στο νέο του κρεβάτι. Όλα τον προσκαλούσαν να τα εξερευνήσει!

Μπαίνοντας στο νέο του δωμάτιο το πρώτο πράγμα που κέντρισε το ενδιαφέρον του μικρού μας ήταν η υδρόγειος φωτιστικό όπως είχε προβλέψει και η μαμά του! Η σκηνή, ωστόσο, που είχε τοποθετηθεί θα λέγαμε ότι την λάτρεψε μια και πέρασε τον περισσότερο χρόνο εκεί. Δημιούργησε, μάλιστα, από μόνος του ένα παιχνίδι, όπου το χαλί ήταν λάβα και το απέφευγε και πηδούσε από τα σανίδια στο πατάκι αρκουδάκι και μέσα στη σκηνή του.

Εκείνη την ημέρα, ο Γιάννης ήταν η χαρά της ζωής! Η μαμά του, καθώς το ταξίδι της ευχής είχε φτάσει στην εκπλήρωση, εκμυστηρεύτηκε στη νεράιδά τους πόσο πολύ θα της λείψει. Θα της λείψει το ενδιαφέρον, η έννοια και το ότι ήταν στο πλευρό της καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.

Αλλά το πιο σημαντικό από όλα; Ο Γιάννης, για πρώτη φορά, έστριψε από μόνος του και πήρε το «μονοπάτι» προς το δωμάτιό του, για να κοιμηθεί μόνος του. Η υπέροχη μαμά του, μάλιστα, χαρακτήρισε την ημέρα της ευχής του ως «τη νέα αρχή ολόκληρης της οικογένειας». Τη νέα αρχή που έκαναν ΜΑΖΙ ΜΑΣ!