Εύχομαι να πάω στο χωριό του Άγιου Βασίλη – Δ., 16

Η Δ. έκλεισε τα μάτια της, κρατώντας στα χέρια της το νόμισμα των νεράιδων, την υπόσχεση ότι η βαθύτερη ευχή της επρόκειτο να εκπληρωθεί. Ήταν μια ευχή που ανακατευόταν με παιδικές αναμνήσεις και χριστουγεννιάτικα όνειρα. Ήθελε να ταξιδέψει την περίοδο των Χριστουγέννων στο Ροβανιέμι, το μαγικό χωριό του Άγιου Βασίλη, ένα μέρος που φαινόταν σαν να είναι βγαλμένο από παραμύθι.

Η στιγμή που βρέθηκε στο Ροβανιέμι, ήταν για εκείνη σαν να έμπαινε σε έναν παραμυθένιο κόσμο. Το χιόνι έλαμπε και τα σπίτια ήταν στολισμένα με φωτάκια. Ένα ζεστό κακάο την περίμενε σε έναν καναπέ μπροστά από το τζάκι. Καθώς περπατούσε στα χιονισμένα μονοπάτια, είχε την ευκαιρία να δει από κοντά ζώα, που δεν συναντά κανείς εύκολα, όπως πολικές αρκούδες και ταράνδους. Συνάντησε τον Άγιο Βασίλη στο σπίτι του και είδε τα ξωτικά εν δράσει. Το έλκηθρο των χάσκι περίμενε να την πάρει για μια βόλτα στο χιονισμένο τοπίο. Η βόλτα με το snowmobile ήταν κάτι μοναδικό και τα παιχνίδια με το χιόνι δεν είχαν τελειωμό. Η τύχη ήταν με το μέρος τους και είδαν και το συγκλονιστικό βόρειο σέλας! Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και δεν περιγράφεται με λόγια.

Η Δ. και η οικογένειά της έζησαν μία ανεπανάληπτη εμπειρία, που τους έδωσε δύναμη να συνεχίσουν τη ζωή τους, όπως πριν την περιπέτεια του παιδιού, όπως μας είπε χαρακτηριστικά ο πατέρας της. Ένα ταξίδι σε έναν παραμυθένιο προορισμό, που έφερε φως, ελπίδα και αισιοδοξία στη Δ. και την οικογένειά της.