Εύχομαι να πάω στο χωριό του Άγιου Βασίλη στο Ροβανιέμι – Ειρήνη, 14

Η Ειρήνη από μικρό παιδί ονειρευόταν να συναντήσει τον Άγιο Βασίλη. Νόμιζε πως ήταν ο μόνος που, γράφοντάς του ένα γράμμα, εκπληρώνει την ευχή σου. Έκανε, όμως, λάθος. Ύστερα, γνώρισε τις νεράιδες. Και αφού έτσι τα έφερε η ζωή και δικαιούταν να κάνει και εκείνη μια ευχή, ευχήθηκε να συναντήσει τον άνθρωπο που συμβόλιζε για εκείνη τη μαγεία από μικρό παιδί. Γυρνώντας στην Ελλάδα από το Ροβανιέμι της Φινλανδίας, έστειλε στις νεράιδες ένα γράμμα, περιγράφοντάς τους με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες το ταξίδι της. Θα την αφήσουμε, λοιπόν, να σας διηγηθεί μόνη της τη δική της ιστορία:

«Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου αυτόν τον υπέροχο οργανισμό το Make-A–Wish Ελλάδος που εκπλήρωσε την ευχή μου να επισκεφτώ το χωριό του Άη Βασίλη στο Ροβανιέμι. Από μικρό παιδί πάντα πίστευα και αγαπούσα τον Άη Βασίλη, ίσως γιατί έτσι μου το πέρασε η μητέρα μου. Ήταν η πρώτη μου φορά που ταξιδεύω στο εξωτερικό μαζί με όλη μου την οικογένεια, η εμπειρία μοναδική.

Το πρωί της 21ης Δεκεμβρίου γνώρισα και τα υπόλοιπα παιδιά της ευχής ήμασταν μία ωραία παρέα το κάθε παιδί ζούσε το δικό του Γολγοθά, αλλά όλοι μαζί είχαμε την ίδια ευχή να γνωρίσουμε τον Άη Βασίλη. Έτσι, λοιπόν, επισκεφτήκαμε το χωριό του Άη Βασίλη. Είναι ένα τεράστιο τουριστικό θέρετρο με διάφορα καταστήματα, να πιείς καφέ, να αγοράσεις σουβενίρ, με μία φωτιζόμενη γραμμή που δείχνει τον αρκτικό κύκλο ο οποίος περνάει από το χωριό του Άη Βασίλη, με μία άλλη πινακίδα που δείχνει πόσα χιλιόμετρα απέχει η κάθε πρωτεύουσα από όλα τα κράτη σε σχέση με το χωριό του Άη Βασίλη.

Στο κέντρο αυτού ήταν ένα ψηλό εμβληματικό κτίριο, το σπίτι του Αη Βασίλη. Εκεί μας υποδέχτηκαν τα τοξικά. Ο κόσμος ήταν πολύς, ανεβήκαμε μία ξύλινη σκάλα και περιμέναμε στη σειρά για να δούμε τον Άη Βασίλη και να βγούμε φωτογραφία. Ήταν τόσο γλυκούλης! Μας μίλησε και στα ελληνικά, μας χαμογέλασε, του ευχηθήκαμε καλή επιτυχία για τη διανομή των δώρων στα σπίτια των παιδιών και έπειτα φύγαμε για να ταχυδρομήσουμε το γράμμα μας. Ήταν κάτι μαγικό!

Η μαγεία όμως που ζούσαμε όλοι μας συνεχίστηκε με τη βόλτα με τους ταράνδους πάνω στο έλκηθρο και στη συνέχεια πήγαμε μία μεγάλη βόλτα με μηχανές snowmobile μέσα στο χιονισμένο δάσος. Μία μοναδική εμπειρία. Ούτε στα τρελά μου όνειρα δεν θα το ζούσα αυτό. Άσε που για οδηγό είχα έναν ψηλό, ξανθό Φιλανδό, με μπλε μάτια, τον αρχηγό της εταιρείας για να νιώθω ασφαλής (μη γελάτε θα θέλατε πολύ να ήσασταν στη θέση μου το ξέρω νεραϊδούλες μου γλυκές). Ήταν πολύ συγκλονιστικό αυτό που ζούσαμε όλοι μας. Η ώρα περνούσε γρήγορα, το χιόνι έφτανε μέχρι το γόνατο.

Όταν τελείωσε η βόλτα με τα μηχανάκια πήγαμε τη βόλτα με τα υπέροχα αυτά σκυλιά τα χάσκυ. Επίσης δεν έχω λόγια να περιγράψω το ζωολογικό Αρκτικό πάρκο Ranua, όπου εκεί φιλοξενούνται σπάνια ζώα του αρκτικού πόλου σε μία χαώδη  έκταση χιονισμένη, αρκετά αξιοποιημένη και προσεγμένη. Αρκετά ήταν τα ζώα που παρόλο το κρύο ήταν έξω από τα κλουβιά τους, κάποια όμως από αυτά απολάμβαναν τον ύπνο τους. Μέσα σε αυτά υπήρχαν άσπρες κουκουβάγιες, τάρανδοι, λύκοι μινκς, αγριογούρουνα ,κύκνοι, γεράκια, αλεπούδες ,αετοί και πολλά άλλα. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η επίσκεψη στο  μουσείο Arktikum, όπου εκεί γνώρισα και ενημερώθηκα για τον τρόπο ζωής, τον πολιτισμό και την ιστορία της αρκτικής. Έχοντας ως επίκεντρο τον άνθρωπο της Φυλής Σάμι, την προσαρμογή του στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στο αφιλόξενο Βόρειο Πόλο.

Το βράδυ οργανώθηκε προαιρετικά μία έξοδος (λίγο ακριβή βέβαια) μέσα στο χιονισμένο μέρος στο Ροβανιέμι για να δούμε το Βόρειο Σέλας. Από ότι μας πληροφόρησαν υπήρχαν κάποιες μικρές πιθανότητες για να το δούμε. Έτσι λοιπόν μας περίμενε μία φωτιά μέσα σε μία σκηνή ονομαζόμενη «κόττα». Από παλιά ζούσαν εκεί Λάπωνες. Η σκηνή αυτή είχε ένα άνοιγμα από πάνω για να βγαίνει ο καπνός και ήταν φτιαγμένη από δέρμα ζώου. Εκεί μας έδειξαν πώς να ανάβουμε φωτιά με φυσικό τρόπο, ψήσαμε λουκάνικα και Marshmallow και περιμέναμε να δούμε το Βόρειο Σέλας. Αλλά δυστυχώς στη μιάμιση ώρα που ήμασταν εκεί δεν εμφανίστηκε.

 Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω πάρα πάρα πάρα πολύ τις νεραϊδούλες μου, που έριξαν τη μαγική τους σκόνη, τη νεραϊδόσκονη και βοήθησαν να πραγματοποιηθεί η ευχή μου. Αλλά παράλληλα να κάνω και εγώ με τη σειρά μου ένα δώρο στην οικογένειά μου. Σας ευχαριστώ πολύ και τον οργανισμό το Make-A-Wish Ελλάδος, που εκπληρώνει τις ευχές όλων των παιδιών με ειδικές παθήσεις.»