Εύχομαι να αποκτήσω ένα ειδικό αμαξίδιο – Ε., 7, εγκεφαλική παράλυση

Η Ε. μας, η μαχήτριά μας. Με το γέλιο και τις κινήσεις της ως τρόπο έκφρασης, λιώνει και την πιο σκληρή καρδιά! Λατρεύει τις όμορφες χροιές των χρωμάτων και απολαμβάνει κάθε μουσική μελωδία που φτάνει στ’ αυτιά της, ενώ η αγάπη και η στοργή της οικογένειάς της είναι τα άυλα πράγματα που «αγκαλιάζουν» την καθημερινότητά της. Από αυτά τα μικρά και απλά πράγματα, που πολλές φορές θεωρούνται δεδομένα, πηγάζει η χαρά της Ε. Βρίσκοντας, λοιπόν, το συναίσθημα της χαράς στα καθημερινά πράγματα, η ευχή της ήταν να κάνει και την καθημερινότητά της πιο απλή, με ένα καινούριο ειδικό αμαξίδιο. Ένα ειδικό αμαξίδιο που θα διευκολύνει την καθημερινότητά της, θα τη στηρίζει με ασφάλεια και θα τη βοηθά στις μετακινήσεις της.

Η ευχή της εκπληρώθηκε στον δικό της, οικείο χώρο. Από πρώτα λεπτά, συνειδητοποιήσαμε με πόσο δεμένη και αγαπημένη οικογένεια είχαμε να κάνουμε. Η μαμά της δεν μπόρεσε να κρύψει λεπτό τη συγκίνησή της. Δεν σταματούσε να μας υπενθυμίζει πως από την αρχή μας ένιωσε μέρος της οικογένειάς της, καθώς και το πόσο σημαντικό και απαραίτητο για την καθημερινότητα της Ε. είναι εκείνο το αμαξίδιο. Την ίδια στιγμή, τα αδέρφια της, δεν σταμάτησαν να αγκαλιάζουν τη λατρεμένη τους αδερφή, να την φιλούν, να τη συνοδεύουν στον χορό της και να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ευχής της.

Μαζί με το αμαξίδιο, πολλά ακόμη δώρα και παιχνίδια περίμεναν υπομονετικά την Ε. Μερικά από αυτά που της κίνησαν το ενδιαφέρον ήταν ένα επιτραπέζιο με την αγαπημένη της Πέππα το γουρουνάκι, ένα φωτιστικό σε σχήμα αρκουδάκι, που άλλαζε χρώματα, καθώς και ένα παιδικό μικρόφωνο, που ήταν ταυτόχρονα και ηχείο. Το μικρόφωνο έδωσε το απαραίτητο έναυσμα, για να βάλουμε πολλά τραγούδια, να χορέψουμε αγκαλιά με την Ε. και να χτυπήσουμε πολλά-πολλά παλαμάκια που την ενθουσίασαν και την έκαναν να μας χαρίσει το πιο μεγάλο της χαμόγελο!