Εύχομαι να πάω στο Άμστερνταμ – Ζωή, 10, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1

Όταν ρωτήσαμε τη Ζωή ποιοι ήταν οι λόγοι που επέλεξε το Άμστερνταμ για ευχή της, μας είπε ότι ήθελε πολύ να επισκεφθεί το μουσείο της Άννας Φρανκ και να κάνει βόλτες με ποδήλατο. Είχε μελετήσει καλά και είχε κατασταλάξει πως αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία της.

Έτσι, η νεράιδά της έβαλε τα δυνατά της να οργανώσει ένα αξέχαστο ταξίδι και, μία ανοιξιάτικη μέρα, η Ζωή και η οικογένειά της μπήκαν στο αεροπλάνο με προορισμό την όμορφη πρωτεύουσα της Ολλανδίας. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, η Ζωή είχε τη μοναδική ευκαιρία να μπει στο cockpit, μαζί με τους πιλότους!

Το Άμστερνταμ κέρδισε τις καρδιές όλων. Οι βόλτες στους γραφικούς δρόμους της πόλης, με τα κανάλια να αντανακλούν τα χρώματα της άνοιξης, τα όμορφα καφέ, τα πολύχρωμα σπίτια με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, τα πολλά μουσεία…

Η επίσκεψη στο μουσείο Άννα Φρανκ ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Τα καλοδιατηρημένα δωμάτια έδιναν μία έντονη αίσθηση του παρελθόντος. Κάθε αντικείμενο, κάθε φωτογραφία, κάθε γραπτό της Άννας, ήταν ένα παράθυρο σε μια εποχή, που η Ζωή είχε μάθει μόνο μέσα από βιβλία και αφηγήσεις. Η εμπειρία της στο κρυφό διαμέρισμα, όπου η Άννα και η οικογένειά της κρύφτηκαν για χρόνια, ήταν αποκαλυπτική. Η Ζωή ένιωσε την αγωνία, την ελπίδα, τον φόβο και την ανθρωπιά, που συνυπήρχαν σε αυτόν τον μικρό χώρο. Το ημερολόγιο της Άννας, έγινε ακόμα πιο ζωντανό στο μυαλό της.

Οι ποδηλατάδες δίπλα στα πολύχρωμα σπίτια, που αντανακλούσαν στα ήρεμα νερά των καναλιών, περνώντας τις γέφυρες και νιώθοντας την αύρα αυτής της ξεχωριστής πόλης, έφεραν το χαμόγελο στα χείλη όλων, και μία ιδιαίτερη αίσθηση ελευθερίας.

Το Άμστερνταμ γέμισε όλη την οικογένεια με εικόνες, συναισθήματα και αναμνήσεις, που θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη τους και τους έδωσαν ελπίδα και δύναμη να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας.