Εύχομαι να αποκτήσω ένα δωμάτιο με τον Sonic the Hedgehog – Κωνσταντίνος, 8, μυϊκή δυστροφία Duchenne

Μια από τις ιδιότητες του Sonic the Hedgehog είναι η υπερβολική του ενέργεια και ταχύτητα! Σε όλες τους τις περιπέτειες, τρέχει γρηγορότερα από τον άνεμο, αφήνοντας πίσω όλους τους «κακούς». Η κύρια ιδιότητα του Sonic, όμως, είναι ότι είναι ο αγαπημένος ήρωας του Κωνσταντίνου, του υπέροχο και γλυκού παιδιού μας. Μέσα από τα παιχνίδια του, αντλεί και ο ίδιος δύναμη και ενέργεια, για να παλέψει με το δικό του «κακό», τη μυϊκή δυστροφία.

Η σχέση της νεράιδας με την οικογένεια του Κωνσταντίνου ξεκίνησε πριν δύο χρόνια, όταν εκπλήρωσε την ευχή του τρίτου και μεγαλύτερου αδερφού. Όταν ήρθε η ώρα και για τον Βενιαμίν της οικογένειας, η νεράιδα και έβαλε τα δυνατά της! Με σκληρή δουλειά, δημιουργήθηκε ένα δωμάτιο ακριβώς στα μέτρα του Κωνσταντίνου και του αδερφού του. Φτιαγμένα ειδικά γι’ αυτόν ήταν μία ρολοκουρτίνα, καδράκι, μαξιλαράκι, φωτιστικό τοίχου, ακόμα και μπλουζάκι και πετσέτα θαλάσσης με το όνομά του και τον αγαπημένο του Sonic που γέμισαν κάθε άδεια γωνιά της μεριάς του.

Πριν την εκπλήρωση της ευχής του, αναρωτιόταν αν η νεράιδα θα κατάφερνε να βρει έστω και ένα λούτρινο από την παρέα του Sonic. Και η νεράιδα τα κατάφερε! Δεν βρήκε μόνο ένα, αλλά σχεδόν όλα! Ο Κωνσταντίνος πήρε όλες τις λούτρινες φιγούρες του Sonic στην αγκαλιά του. Προσπάθησε, τουλάχιστον, γιατί κάποια στιγμή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να τα κουβαλάει όλα. Κράτησε τον μεγάλο Sonic και δεν τον αποχωρίστηκε ούτε για μια στιγμή!

Έκθαμβος κοίταζε ολόγυρα και το εξερευνούσε, αναφωνώντας κάθε τόσο από χαρά: «Πολύ καλύτερο από ότι φανταζόμουν!». Όμως, οι εκπλήξεις δεν είχαν τελειώσει…

Η πόρτα χτύπησε. Ο Κωνσταντίνος άνοιξε και αποσβολωμένος είδε μπροστά του τον ίδιο τον Sonic να μπαίνει στο δωμάτιο! «Ουάου! Είναι το πιο απίθανο δωμάτιο που έχω δει», φώναξε ο Sonic. Πώς να ήταν, άραγε, να βλέπεις τον εαυτό σου παντού;

Ο Κωνσταντίνος χρειάστηκε μερικά λεπτά για να συνειδητοποιήσει ότι δεν ονειρεύεται κι ότι ο Sonic ήταν όντως εκεί, μαζί του. Τον αγκάλιαζε συνεχώς, για να σιγουρευτεί. Και, παρόλο που ο Sonic ήταν εκεί, δεν άφησε στιγμή τη λούτρινη φιγούρα του από την αγκαλιά του. Εκείνη η μικρογραφία του Sonic είχε κάτι ξεχωριστό για εκείνον. Ήταν σαν μια πηγή δύναμης και ενέργειας. Ο Sonic θα έφευγε, αλλά εκείνη θα έμενε. Θα έμενε να του «κρατάει το χέρι» σε κάθε του βήμα, μικρό ή μεγάλο. Ο Κωνσταντίνος είχε εναποθέσει μέσα της όλη την ελπίδα που πήρε εκείνη την ημέρα. Και έτσι, έχει αρκετή τώρα, για να συνεχίσει τη δική του μάχη!