Εύχομαι να πάω στην Disneyland, Paris – Λ., 8

Αν η γλυκύτητα είχε πρόσωπο, θα ήταν αυτό του Λ. μας.

Ο μικρός μας, ως ένα οκτάχρονο αγόρι γεμάτο όνειρα και φαντασία, πίστευε στην μαγεία του νεραϊδόκοσμου και των ξωτικών και ήλπιζε να τις συναντήσει για να εκπληρώσουν τη βαθύτερη ευχή του, που ήδη είχε προλάβει να σκεφτεί ποια είναι! Έτσι και έγινε! Η επίσκεψη στην Disneyland ήτανε η επιθυμία που το χαριτωμένο μας παιδί είχε στην καρδούλα του και καθημερινά ευχόταν να γίνει αληθινή.

Τέλη του Οκτώβρη, λοιπόν, αυτή τη μαγική εποχή του φθινοπώρου, οι νεράιδες ετοίμασαν το ταξίδι του, για να γνωρίσει επιτέλους και από κοντά  όλους τους ήρωες που τόσο καιρό θαύμαζε από μακριά. Ο Λ. μας, παρά το νεαρό της ηλικίας του, ως ατρόμητος που είναι, δεν λογάριαζε τα λόγια της μαμάς του και δεν άφησε ούτε ένα τρενάκι – παιχνίδι του πάρκου, χωρίς να ανέβει αμέτρητες φορές πάνω. Προφανώς, την εντύπωση του έκλεψε το ένα και μοναδικό τρενάκι του Μακουίν. Δεν μπορούσε να μετρήσει πόσες φορές μπήκε κατά την διάρκεια της διαμονής του στο πάρκο.

Οι μέρες πέρασαν νερό και ο μικρός μας δεν ήθελε να φύγει από τον παραμυθένιο κόσμο της DisneyLand  Γνώρισε και φωτογραφήθηκε με όλους τους αγαπημένους του ήρωες και κυρίως, τον Πίτερ Παν, έναν ήρωα που από μικρός λάτρευε και ήθελε να μοιάσει. Έφαγε τα αγαπημένα του γλυκά, διασκέδασε, έπαιξε και το χαμόγελο δεν έσβησε για ούτε μια στιγμή από τα χείλη του.

Όταν γύρισαν από αυτό το μαγικό ταξίδι και ξεκίνησε να μας περιγράφει την εμπειρία του και ό,τι του έκανε εντύπωση, τα μάτια του δεν σταμάτησαν να λάμπουν, οι λέξεις ήτανε ανούσιες μπροστά στο βλέμμα του μικρού μας.

Τα λόγια του Λ. μας, σε συνδυασμό με της μητέρας του, μας έκαναν να συγκινηθούμε διπλά, καθώς μας είπε αυτολεξεί: «Το ευχαριστώ είναι πολύ μικρή λέξη για να περιγράψει την ευγνωμοσύνη μας». Για εμάς, αυτά τα λόγια είναι κινητήριος δύναμη, για να συνεχίζουμε να παλεύουμε για τις ευχές των μαχητών που φτάνουν σε εμάς και μας εμπιστεύονται!