Εύχομαι να πάω στο Παρίσι – Μαρία, 14, λέμφωμα non Hodgkin
«Η εμπειρία αυτού το ταξιδιού που μας χαρίσατε σίγουρα θα μένει χαραγμένη στη μνήμη της οικογένειας μου ως μια από τις ομορφότερες οικογενειακές στιγμές της ζωής μας.
Η Μαρία ξετρελάθηκε με το καθετί, έβγαλε τα πάντα φωτογραφία για να κρατήσει τις στιγμές. Το έζησε στο έπακρον…. Ήταν τόσο χαρούμενη που μπορούσε με τη δική σας βοήθεια να κάνει ένα όνειρο της πραγματικότητα!…… Η μεγάλη μου η κόρη η Κατερίνα ακόμη και χθες ανέβασε φωτογραφίες από το ταξίδι στο Instagram… Ο Χρηστάκος ήθελε οι 4 μέρες να γίνουν δέκα… Δεν ήθελε με τίποτα να φύγουμε και μου ζήτησε αν γίνεται να μείνουμε κι άλλο και όταν επέστρεψε Καβάλα μόλις έβλεπε άνθρωπο τον έβαζε κάτω και του έλεγε όλη αυτή τη μοναδική εμπειρία που έζησε τόσο μα τόσο ενθουσιασμένος…
Η μαμά μου. Πρώτη φορά στη ζωή της ταξίδεψε στο εξωτερικό…. το κάθε τι ήταν όμορφο για εκείνη… Πόσο μάλλον που μας είχε κοντά της…. είχα πολλά χρόνια να τη δω να χαμογελάει συνέχεια χωρίς να κοιτάει πίσω της…. (Η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν η γέφυρα που κράτησε το σπίτι μας πίσω όταν εμείς παλεύαμε και με το θάνατο του άνδρα μου για να μη μας λείψει τίποτα… ήταν οι δύο αυτοί μοναδικοί βράχοι που μας σήκωσαν στα χέρια τους για ακόμη μια φορά εμένα και την οικογένειά μου τότε για να μπορώ να παίρνω δύναμη εγώ από την άλλη όχθη να συνεχίσω να πιστεύω στα θαύματα κι ας ήμουν μέσα στο νοσοκομείο…)
Όσο για εμένα…τι να πω για μένα και για αυτή την εμπειρία που μας χαρίσατε βρε Αγαθή μου… βούρκωνα σε κάθε ευκαιρία αντικρίζοντας όλα αυτά τα αγαπημένα μου πρόσωπα να είναι κοντά μου και να περνάμε τόσο όμορφα μακριά από όλους και από όλα… Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για μια μάνα να μαθαίνει ότι θα χάσει το μωρό της… Όλα από τότε γυρίσανε ανάποδα στη ζωή μου, μα μου αρκούσε που η Μαρία μου έγινε καλά… Και ας δούλευα όλη μέρα για να μη τους λείψει κάτι… Γιατί κανένας εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ… ούτε το κράτος… ούτε ο δήμος, ούτε κανένας άλλος για το πώς είμαστε εμείς μετά από μια τέτοια καταστροφή… μας δείξατε έστω και μέσα από μια οργάνωση σαν εσάς πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι…. σας νιώσαμε οικογένειά μας και ας μη σας είδαμε ποτέ… Και να σου πω την αλήθεια για εμένα δεν ήταν μόνο το ταξίδι ή η οικονομική κάλυψη που μας προσφέρατε… ήσουν εσύ! Που ρύθμισες τα πάντα… που το πήρες προσωπικά όλο αυτό λες και ήταν για τη δική σου οικογένειά… Ήταν η αγαπημένη μου Ελισάβετ που έκανε ότι περνούσε από το χέρι της να περάσουμε καλά… Ήταν ο κάθε εθελοντής ή εθελόντρια που ήρθε σε επαφή μαζί μας και μας πλησίασαν όλοι με αληθινή αγάπη…. ήσασταν απλά όλοι εσείς το πρόσωπο του make a wish που μας χαμογελούσε σε κάθε μας Βήμα!
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ όλους μέσα από τη καρδιά μας.
Ο Θεός να σας έχει καλά και να δίνετε το έργο σας σε όσα παιδιά το έχουν ανάγκη…❤» μητέρα Μαρίας
όλους τους καλεσμένους του φετινού μας ετήσιου δείπνου που συνέβαλαν στην υιοθεσία της ευχής
τους εθελοντές μας: Αμπατζή Μερόπη, Elisabeth Briois
τους χορηγούς σε είδος: Airbnb, Myikona
τις εταιρείες του Ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ για την υιοθεσία του σταδίου εκμαίευσης όλων των Ευχών για το 2020 (ΑΚΤΩΡ, ΗΛΕΚΤΩΡ, ΕΛ.ΤΕΧ. ΑΝΕΜΟΣ, ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ, ΑΤΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, REDS)