Εύχομαι να αποκτήσω ένα πιάνο – Μαρία, 7, κυστική ίνωση

Η Μαρία ήταν μόλις 6 ετών όταν ευχήθηκε να αποκτήσει ένα πιάνο. Δεν γνώριζε από νότες, δεν είχε παίξει πιάνο ποτέ, κι όμως εκείνη με μεγάλη σιγουριά μας είπε: «Εύχομαι να αποκτήσω ένα πιάνο». Η νεράιδά της πρότεινε να μάθει πρώτα πιάνο, για να είναι σίγουρη η Μαρία πως όντως της αρέσει. Και, έτσι μελωδικά, ξεκίνησε το ταξίδι της ευχής της. Την πρώτη ημέρα των μαθημάτων η νεράιδα στόλισε το Ωδείο με μπαλόνια και γλυκά. Ένα πανό την καλωσόριζε και η Μαρία ξεκίνησε να μαθαίνει τα πάντα για το πιάνο, τα πλήκτρα και τις οκτάβες. Η πρώτη έκπληξη στο ταξίδι της ευχής της ήταν ένα μικρό παιδικό πιάνο για να μπορεί να εξασκείται στο σπίτι.

Όσο ο καιρός περνούσε και η Μαρία εξελισσόταν σε πιανίστρια, η νεράιδα φρόντισε για τα απαραίτητα βιβλία που χρειαζόταν. Οι μήνες κυλούσαν και η πρόοδος της Μαρίας ήταν εξαιρετική. Πράγματι, λάτρευε το πιάνο και ήταν πολύ καλή σε αυτό. Η νεράιδα, σίγουρη πια, άρχισε να διοργανώνει τα απαραίτητα για τον τελικό προορισμό του ταξιδιού. Η μεγάλη μέρα πλησίαζε και η Μαρία το κατάλαβε, όταν η νεράιδα με τα ξωτικά της παρέδωσαν ένα ροζ φόρεμα με ταιριαστά παπούτσια. Το ποια μέρα όμως θα ήταν αυτή, παρέμενε μυστικό. Μαζί με την οικογένειά της, τους φίλους και φυσικά τη δασκάλα του πιάνου, η Μαρία επισκέφθηκε το Μέγαρο Μουσικής για να παρακολουθήσει μια μίνι συναυλία ειδικά για εκείνη. Ντυμένη με τα καινούργια ρούχα κι ένα στέμμα στο κεφάλι, έμοιαζε με πριγκίπισσα. Καθισμένη στην πρώτη σειρά, μαγεμένη από τον χώρο του Μεγάρου, παρακολουθούσε ενθουσιασμένη τον πιανίστα να κυλά τα δάχτυλά του στα πλήκτρα με τις μελωδίες να απλώνονται στην αίθουσα. Όμως, η πιο μαγική για εκείνην στιγμή, ήταν όταν ο πιανίστας την προσκάλεσε στη σκηνή, για να παίξει τα αγαπημένα της κομμάτια. Χωρίς καμία ντροπή, ανέβηκε χαμογελαστή και μας εντυπωσίασε όλους. Παρόλο που η Μαρία είναι ένα συνεσταλμένο παιδί, που δεν εκδηλώνεται εύκολα, πάνω στη σκηνή ήταν εκστασιασμένη, χωρίς καθόλου άγχος, με ωραία διάθεση – μια αληθινή πιανίστρια! Στο τέλος της συναυλίας, χορτασμένοι από μουσική, μας είχε ανοίξει η όρεξη για φαγητό και έτσι ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο του Μεγάρου, εκεί που η θέα της θάλασσας είναι μοναδική και απολαύσαμε ένα γευστικότατο brunch. Η Μαρία με τον αδελφό της διάλεξαν ότι τους τράβηξε την προσοχή από τον κατάλογο. Πανευτυχής, απολάμβανε κάθε στιγμή της ημέρας. Όταν όμως έφτασε η ώρα να φύγουμε, ξαφνιάστηκε καθώς πίστευε πως σήμερα θα λάμβανε το πιάνο των ονείρων της, και κανείς δεν αναφέρθηκε σε αυτό. Δεν γνώριζε φυσικά ότι, ενώ εκείνη επέστρεφε στο σπίτι με την οικογένειά της, η νεράιδα με τα ξωτικά βρίσκονταν ήδη εκεί. Το πιάνο ήταν στολισμένο με μπαλόνια και αστέρια. Η πόρτα άνοιξε και η Μαρία ξαφνιάστηκε που τους βρήκε να την περιμένουν. Ξαφνιάστηκε τόσο πολύ που ούτε που πρόσεξε το πιάνο. Ακόμα κι όταν τη ρωτήσαμε «τι βλέπεις εδώ;» εκείνη αυθόρμητα μας απάντησε «μπαλόνια». Λίγα λεπτά μετά, μόλις συνειδητοποίησε ότι η ευχή της είχε εκπληρωθεί, έτρεξε όλο χαρά στο πιάνο της και άρχισε να παίζει με την καρδιά της.

Μια ημέρα γεμάτη νότες και ευχάριστες εκπλήξεις έφτασε στο τέλος. Τα λόγια της μητέρας της ήχησαν σαν μια ακόμα γλυκιά μελωδία, «Σας ευχαριστούμε πολύ για όλα! Η Μαρία μας είναι ξετρελαμένη με το πιάνο. Η δική μας ΕΥΧΗ είναι να ευλογεί ο Θεός όλους σας και τις οικογένειές σας και να έχετε πάντα υγεία και αγάπη».