Εύχομαι να πάω στο Παρίσι – Μ., 13

Λένε πως αν ποτέ περπατήσεις στο Παρίσι, το ίδιο το Παρίσι θα μείνει για πάντα χαραγμένο στις αναμνήσεις σου. Για τη Μ. ήταν όνειρο ζωής να ζήσει την παριζιάνικη εμπειρία. Από την ημέρα που της ανακοινώσαμε ότι θα εκπληρωθεί η ευχή της, ανυπομονούσε τόσο για τη συνάντησή μας που μας κάλεσε η ίδια 5 λεπτά νωρίτερα. Η νεαρή μας ήταν ντροπαλή, πολύ γλυκιά, με έναν ενθουσιασμό που δεν μπορούσε να κρύψει. Είχε ζητήσει να έχει μαζί της 2 αγαπημένες της φίλες,  αλλιώς η εμπειρία της στην Πόλη του Φωτός δεν θα ήταν η ίδια.

Ήθελε  να δει τα πάντα, να περπατήσει στους όμορφους δρόμους και να πάει σε ένα από τα παλαιότερα και γνωστότερα βιβλιοπωλεία του Παρισιού, αυτό του Σαίξπηρ. Η Μ. μας, σαν γνήσια βιβλιοφάγος, χάνεται μέσα στις ιστορίες και τις περιπέτειες κάθε βιβλίου. Μάλιστα, γράφει τα δικά της, τα οποία θέλει κάποια στιγμή να εκδώσει. Και είμαστε σίγουροι ότι μελλοντικά θα έρθει η δική της σειρά να μας ταξιδέψει, μέσα από τα δικά της βιβλία.

Το ταξίδι της, τελικά, ήταν ακόμη πιο ονειρικό από ότι είχε φανταστεί. Τα χιλιόμετρα έγραφαν και έγραφαν στο ρολόι της και σταματημό δεν είχαν. Ο ενθουσιασμός, για να εξερευνήσει κάθε σημείο του Παρισιού, μεγάλος. Το πιο όμορφο απ’ όλα, και αυτό που πρόσδωσε έναν έξτρα ρομαντισμό, είναι ότι η Μ. έδειξε το ταλέντο της στο πιάνο στους Παριζιάνους. Λίγο πιο δίπλα από την Παναγία των Παρισίων βρισκόταν ένας καλλιτέχνης που έπαιζε πιάνο. Όταν τον είδε η Μ. τρελάθηκε και αμέσως ήθελε να δοκιμάσει και εκείνη. Έτσι, ο καλλιτέχνης της έδωσε το βήμα και η μουσική άρχισε να ρέει. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να διαλέξει άλλο εκτός από το “Comptine d’Un Autre” που έγινε γνωστό μέσα από την ταινία “Amelie”. Όλος ο κόσμος που περνούσε από το σημείο κοντοστεκόταν για να δει την Μ. να παίζει. Μάγεψε τα πλήθη!

Και κάπως έτσι μαγικά οι μέρες κύλισαν, οι βόλτες έγιναν ανάμνηση και το ταξίδι αυτό έμεινε σίγουρα χαραγμένο στη μνήμη της!