Εύχομαι να πάω στη Βαρκελώνη – Μ., 17

Η Μ., για να ευχαριστήσει τη νεράιδά της για την εμπειρία ζωής που έζησε στη Βαρκελώνη, της έγραψε ένα μικρό γράμμα. Πήρε τον χρόνο της και διηγήθηκε συναισθήματα που οι προφορικές λέξεις δεν μπορούσαν να περιγράψουν. Έτσι κι εμείς, θα αφήσουμε αυτό το γράμμα να σας διηγηθεί την ιστορία της:

«Η Βαρκελώνη για εμένα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Δεν μπορώ να εκφράσω την χαρά που είχα νιώσει εκείνη την μέρα στο νοσοκομείο όταν μια κυρία με πλησίασε λέγοντας μου ότι είναι από το Μake–A–Wish Ελλάδος και αν θα ήθελα να πάρω μέρος σε αυτό το μοναδικό και υπέροχο ταξίδι. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ, αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα πόσο καλό θα μου έκανε. Σκεφτόμουν ξανά και ξανά πως θα μπορούσα να αξιοποιήσω αυτή την ευκαιρία με έναν τρόπο που δεν θα την χαράμιζα. Πάντα όμως κάτι με κρατούσε και έτσι αποφάσισα να σταματήσω να το σκέφτομαι τόσο έντονα, ώσπου μια μέρα κοιτώντας βίντεο στο κινητό από απίθανα μέρη του κόσμου, φαντάζοντας τον εαυτό μου σε κάθε ένα από αυτά, κατάλαβα ότι ένα από τα όνειρα της ζωής μου είναι να ταξιδέψω τον κόσμο. Έτσι λοιπόν, βρήκα την ευχή μου, και ψάχνοντας τον πρώτο μου προορισμό η Βαρκελώνη με μάγεψε. Από την ιστορία, στα μνημεία, στους δρόμους, στα τοπία, σε όλα. Ήμουν σίγουρη. Έδωσα την ευχή μου και από τότε περίμενα, ο ενθουσιασμός μου, μεγάλωνε και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα γίνει πραγματικότητα. Είχε αρχίσει να απομακρύνεται σαν όνειρο και η περίοδος Covid το έκανε ακόμα πιο μακρινό. Μέχρι που έλαβα εκείνο το τηλέφωνο που μου τα θύμισε όλα ξανά. Ξαφνικά, έφτασε εκείνη η μέρα που συναντήθηκα έτσι απλά με την Ελένη, έναν πολύ γλυκό άνθρωπο για να εκπληρώσει την ευχή μου, δίνοντας μου όλα τα απαραίτητα χαρτιά δύο μόλις μέρες πριν το ταξίδι (σε ευχαριστώ και να ξέρεις είσαι υπέροχη). Συγκινήθηκα τόσο πολύ αλλά ακόμα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Η πραγματικότητα βέβαια με χτύπησε όταν είδα το αυτοκίνητο που θα μας πήγαινε στο αεροδρόμιο. Και εκεί, το ταξίδι όντως ξεκίνησε…

      Έφτασα σε μία πόλη ακόμα καλύτερη από ότι περίμενα και δεν μπορούσα να σταματήσω να κοιτάω σαν χαζή γύρω μου. Ήθελα να τα χαράξω όλα στη μνήμη μου. Όταν φτάσαμε στο σπίτι μαγεύτηκα από το πόσο μινιμαλιστικό και όμορφο ήταν. Όλες οι δραστηριότητες που κάναμε με τις φίλες μου ήταν μοναδικές. Το Casa Batllo ήταν φανταστικό και η ξενάγηση μου έμεινε αξέχαστη, ενώ το πάρκο Guell με ηρέμησε έτσι όπως δεν ήξερα που είχα ανάγκη. Βέβαια, η μεγαλύτερη συγκίνηση για μένα ήρθε με την Sagrada Familia που πραγματικά ήταν ένα αριστούργημα και με έκανε να δακρύσω. Η λεπτομέρεια του Antonio Gaudi σαν καλλιτέχνη ήταν μοναδική και πραγματικά τον λάτρεψα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να βγάζω φωτογραφίες γιατί πραγματικά ήθελα να θυμάμαι τα πάντα! Όσον αφορά τον Camp Nou , ήταν μια δραστηριότητα που δεν ήξερα κατά πόσο θα με ενθουσίαζε γιατί ποτέ δεν ήμουν φαν του ποδοσφαίρου αλλά μόλις έφτασα εκεί κατάλαβα ότι ήταν μια εμπειρία ζωής και κάτι που θα μετάνιωνα αν είχα παραλείψει. Τέλος, στο Aquarium πέρασα τόσο όμορφα χαζεύοντας κάθε είδος εκεί, χωρίς να θέλω να χάσω τίποτα. Γενικά, μου έκανε εντύπωση πόσο όμορφες, εναλλακτικές και προσεγμένες ήταν όλες οι ξεναγήσεις διότι ήταν κάτι τόσο διαφορετικό από ό,τι έχω συνηθίσει.

     Πέρασα τόσο όμορφα και δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασαν οι μέρες. Τέσσερις μέρες σίγουρα δεν μου ήταν αρκετές, αλλά και πάλι, πιστεύω ότι όσο και να έμενα πάλι δεν θα μου ήταν αρκετό. Υπήρξαν τόσα μέρη που όσο ήμουν εκεί ανακάλυψα ότι ήθελα να επισκεφτώ, σε κάποια κατάφερα να πάω και σε άλλα όχι. Παρόλα αυτά δεν μετανιώνω και σίγουρα δεν θα άλλαζα τίποτα από την ευχή μου. Η ευχή αυτή μου έδωσε το πάτημα και μια υπέροχη αρχή για να μπορέσω να φτιάξω μόνη μου άλλες τέτοιες ευχές στην ζωή μου, ταξιδεύοντας όλο τον κόσμο…».

Ευχαριστώ πολύ για όλα!