Εύχομαι να αποκτήσω πολλά παιχνίδια – Νίκος, 3, νευροβλάστωμα

Δεν είναι λίγες οι φορές που 15 Αυγούστου συμβαίνει οι νεράιδες να μάθουν για κάποιο παιδί που τις έχει ανάγκη, λίγο περισσότερο απ’ ότι τα υπόλοιπα παιδιά. Ένα τέτοιο παιδί ήταν και ο τετράχρονος Νικόλας. Όταν η νεράιδά του, Κατερίνα, έμαθε πως ο μικρός μας είχε άμεσα ανάγκη έστω και το πιο μικρό χαμόγελο, μαζί με δύο ακόμη νεράιδες έσπευσαν να βρεθούν κοντά του το συντομότερο δυνατό. Μαζί τους; Μαγεία, γέλια, αμέτρητα δώρα και ό,τι άλλο μπόρεσαν να βρουν στον νεραϊδόκοσμο για να τον κάνουν ευτυχισμένο.

Φτάνοντας στον ξενώνα Ελπίδα, με μια κίνηση, άλλαξαν μαγικά τον χώρο που θα τον υποδέχονταν, και στολίζοντάς τον με χρώματα, δώρα και μπαλόνια τον περίμεναν με ανυπομονησία. Εκείνος, δεν άργησε να φανεί, κάπως πρέπει να είχε ξεκλέψει το μυστικό της έκπληξης από τα χείλη των γονιών του και είχε μάθει για την άφιξή τους. Απ’ ότι μας είπε η μαμά του αργότερα, κοίταζε με ανυπομονησία από το παράθυρο περιμένοντάς τις νεράιδες. Έτσι, μόλις φάνηκαν στην είσοδο του ξενώνα, ζήτησε απ’ τους γονείς του να κατέβουν.

Παρά το γεγονός ότι ο μικρός μας δεν είχε πολύ ενέργεια, έκανε 3 βιαστικά βήματα κατά πάνω τους, και εκείνες, έπειτα από μια τεράστια αγκαλιά που τον πήραν, γέμισαν τα παιδικά χεράκια του με δώρα! Ο Νικόλας, με την βοήθειά τους, τα άνοιξε ένα προς ένα, αλλά πολύ σύντομα κουράστηκε. Οι νεράιδες δεν μπορούσαν να τον βλέπουν σκυθρωπό. Ένα ξωτικό έκρυψε ανάμεσα στα δώρα ένα τεράστιο βάζο με τα αγαπημένα του γλυκά. Τα χεράκια του μικρού μας δεν άργησαν να γεμίσουν με σοκολάτα, όμως ένα αχνό χαμόγελο δήλωνε ότι του άρεσαν. Πολύ γρήγορα όμως ο μικρός μας ξανα κουράστηκε και έπρεπε να επιστρέψει στο κρεβατάκι του. Mε την βοήθεια των γονιών του, ανέβασε στο δωμάτιο του τα αμέτρητα δωράκια του και φυσικά, το βάζο με τις υπέροχες γλυκές λιχουδιές.

Οι μήνες πέρασαν, και μαζί τους πέρασε και ο Νικόλας πολλές δυσκολίες, τις οποίες αντιμετώπισε με υπομονή και με συντροφιά τα αμέτρητα παιχνίδια που του έφεραν οι νεράιδές του. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που ο μικρός μας έβλεπε στις πλατείες άλλα παιδιά να παίζουν και παρά το γεγονός ότι ήθελε και εκείνος να τρέξει και να γελάσει μαζί τους, να κάνει αυτό που γνωρίζει καλύτερα, να είναι δηλαδή παιδί, δεν είχε την ευκαιρία να το κάνει, αφού όπως ο ίδιος είχε ακούσει έπρεπε να προσέχει και να κάνει «συντήρηση».

Οι νεράιδές του, φυσικά, γνώριζαν για αυτή του την επιθυμία. Έτσι, με οδηγό την αγάπη και τη μαγεία φρόντισαν να οργανώσουν για εκείνον μια ξεχωριστή ημέρα. Μια ημέρα που ο Νικόλας θα μπορούσε να είναι παιδί. Χωρίς περιορισμούς, χωρίς «αργότερα», χωρίς «ίσως» και κυρίως χωρίς θλιμμένα βλέμματα. Με έναν τρόπο μαγικό, οι νεράιδες πήγαν τον μικρό μας σε έναν παιδότοπο όλο δικό του!

Μόλις ο Νικόλας μπήκε στον χώρο ήταν σαν ξαφνικά, ο χρόνος να γύρισε, και να επέστρεψε σε μια περίοδο, όπου τίποτα δεν μπορούσε να του στερήσει την ενέργεια, την χαρά, την ξεγνοιασιά και κυρίως το παιχνίδι. Με τις νέες του φίλες έπαιξαν ώρες ατελείωτες! Τσουλήθρες, μπαλάκια, δώρα, και παιδικοί ήρωες που υπεραγαπάει γέμισαν την ημέρα του και την ψυχή του με αναμνήσεις που φώλιασαν για τα καλά στην καρδιά του.

Δεν γέμισε μόνο η καρδιά του, αλλά και η κοιλιά του με φαγητά που ξαφνικά είχε όλη την όρεξη να απολαύσει! Με ένα κεκάκι στο ένα χέρι και ένα τυροπιτάκι στο άλλο έκανε μικρά διαλείμματα και μετά έπιανε ξανά από τα χέρια τις νεράιδές του και έτρεχε μέσα στο παιχνίδι! Μέχρι και η Πέπα ήρθε να τον δει! Μόλις έκανε να φύγει, την τράβαγε απ’ την ουρά και δώσ’ του ξανά και άλλο παιχνίδι! Επειδή όμως, ούτε η Πέππα ήταν ακούραστη, της έδωσε κέικ και πολλές αγκαλιές για να πάρει δύναμη και να συνεχίσει να παίζει μαζί του.

Έπειτα από αμέτρητα χοροπηδητά, κατεβάσματα στην τσουλήθρα, γέλια και αγκαλιές όλοι είχαν πλέον εξουθενωθεί! Νεράιδες, ξωτικά, η Πέπα, μονάχα ο Νικόλας συνέχιζε να έχει την ίδια ενέργεια που είχε απ’ την αρχή της ημέρας. Φεύγοντας οι νεράιδες τον συνόδευσαν στο αμάξι, μια εικόνα χαράχτηκε στην μνήμη τους: ο Νικόλας ευτυχισμένος, που στην αγκαλιά της μαμάς του είχε μόλις αρχίσει να νυστάζει. Με μια σφιχτή αγκαλιά τις χαιρέτισε, και κουνώντας το χεράκι του, τους χάρισε το πιο όμορφο χαμόγελο.