Εύχομαι να αποκτήσω μια κιθάρα – Πάνος, 17

Ο Παναγιώτης είναι ένας πολύ ξεχωριστός νέος, που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Κάλεσε ο ίδιος να κάνει αίτημα για την εκπλήρωση της ευχής του, έχοντας «μελετήσει» τον οργανισμό και γνωρίζοντας το έργο.

Μια κιθαρίτσα θα ήθελα, έτσι μας είπε.

Στο παρελθόν είχε κάνει μαθήματα πιάνου σε ωδείο, αλλά δεν τα είχε εκτιμήσει ιδιαίτερα. Το μικρόβιο όμως της μουσικής εισχώρησε μέσα του και μάθαινε κιθάρα σε μια εφαρμογή, αφού δεν είχε πραγματική. Αυτό, λοιπόν, που επιθυμούσε περισσότερο από καθετί ήταν να αποκτήσει τη δική του κλασική κιθάρα.

Ο Παναγιώτης είναι ένα παιδί, που αντιμετωπίζει μία πολύ δύσκολη καθημερινότητα, αλλά δεν χάνει ποτέ το χαμόγελό του και τον στόχο του: να γίνεται συνεχώς καλύτερος άνθρωπος. Έχει βρει τον τρόπο να ηρεμεί και να συγκεντρώνεται, μέσα από την πίστη του, και όταν μιλάς μαζί του, συνειδητοποιείς πόσο ξεχωριστό παιδί είναι. 

Την ημέρα της εκπλήρωσης, μας περίμενε στο σπίτι του, με ανυπομονησία, που φαινόταν στη φωνή του. Φορώντας το hoodie του με την κουκούλα, άνοιξε την πόρτα και μας καλωσόρισε με το όμορφο χαμόγελό του και το έντονο βλέμμα του. Η κουβέντα κυλούσε ευχάριστα. Μας έδειξε, μάλιστα, και κάποια από τα έργα του, καθώς ζωγραφίζει πολύ ωραία και είναι περήφανος γι’ αυτό.

Σειρά είχαν τα δώρα του, με όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ μίας κιθάρας, όπως το αναλόγιο για τις παρτιτούρες και η θήκη μεταφοράς της, που τον έκαναν πολύ χαρούμενο. Όταν, όμως, πήρε στα χέρια του το μεγάλο κουτί, έλαμψε ολόκληρος! Έβγαλε την κιθάρα και την κρατούσε με τόση προσοχή, λες και ήταν από πορσελάνη. Προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει ότι ήταν δική του, ότι είχε πλέον την ολόδική του κιθάρα.

Ξέρετε, μας είπε, από μικρός ήθελα μια κιθάρα. Μου αρέσει να παίζω διάφορα όργανα , αλλά η κιθάρα με εκφράζει περισσότερο. Ίσως γιατί την παίρνω αγκαλιά και μπορεί να κάνει πολλούς ήχους, με τις χορδές, αλλά και χτυπώντας ελαφρά το ξύλο. Αρκετά συχνά, όταν έχω έμπνευση, φτιάχνω κομμάτια, που μέχρι τώρα τα σιγοτραγουδούσα, αλλά τώρα θα προσπαθήσω να τα παίξω στην κιθάρα. Θα με πονέσουν στην αρχή τα δάχτυλά μου, αλλά δεν πειράζει! Θα ταξιδεύω με τον ήχο της,  θα νιώθω ελεύθερος και θα ξεχνώ τον πόνο από τις χορδές. Ίσως αποκτήσω και κάλους από την πολλή εξάσκηση, αλλά δεν πειράζει!

Με τη βοήθεια μίας εφαρμογής στο κινητό, άρχισε να την κουρδίζει και να την ετοιμάζει. Δεν αισθανόταν όμως έτοιμος να παίξει κάτι για εμάς, ήθελε να εξασκηθεί, οπότε μας υποσχέθηκε ότι θα μας καλέσει στο πρώτο του κονσέρτο. Στην πρώτη σειρά θα είμαστε!, του φωνάξαμε, καθώς μπαίναμε στο αυτοκίνητο για τον δρόμο της επιστροφής.