Εύχομαι να αποκτήσω ένα laptop τελευταίας τεχνολογίας – Π., 16, οστεοσάρκωμα

«Δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω!», αναφώνησε η Π. Ένα τεράστιο χαμόγελο στόλιζε το πρόσωπό της. Τίποτε από όλη την υπόλοιπη ημέρα δεν μαρτυρούσε ότι αυτή η Κυριακή θα ήταν τόσο ξεχωριστή…

Βλέπετε, ήταν μια Κυριακή που έμοιαζε με όλες τις άλλες. Η μαμά της της είπε να σηκωθεί από το κρεβάτι και γρήγορα να ετοιμαστεί, γιατί περίμεναν επισκέψεις. Όσο, λοιπόν, ετοιμαζόταν, μια-δυο νεράιδες με τις κολλητές φίλες της Π. μας «γλίστρησαν» αθόρυβα μέσα στο σπίτι. Μαζί τους; Το νέο laptop της!

«Έκπληξη!», φώναξαν όλοι μαζί, μόλις βγήκε από το δωμάτιό της η Π. Έκπληκτη, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αγκαλιάσει τις φίλες της. Η παρουσία τους εκεί ήταν… κομβική, θα λέγαμε! Άρχισε σιγά-σιγά να ανοίγει τα δώρα της, ενώ οι άτακτες νεράιδες προσπαθούσαν να την ξεγελάσουν, αφήνοντας το laptop τελευταίο. Η προσμονή είχε «χτυπήσει κόκκινο»!

Πράγματι, άνοιξε το laptop τελευταίο. Το άνοιξε με αργές κινήσεις, προσπαθώντας να απολαύσει τη στιγμή. Το επιφώνημα «omg» της εφηβικής αργκό αντηχούσε κάθε λίγα δευτερόλεπτα στο δωμάτιο.

Η ευχή της Π. ολοκληρώθηκε με πολλά αστεία, γέλια, φωτογραφίσεις και εξερεύνηση του νέου της laptop. Ήταν μια μέρα απλή, αλλά και περίπλοκη ταυτόχρονα. Ίδια με τις υπόλοιπες, αλλά διαφορετική. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι φαινόταν πιο λαμπρή, γιατί τη φώτιζε το χαμόγελο της νεαρής μας Π.