Εύχομαι να αποκτήσω ένα ειδικό ποδήλατο – Σέργιος, 10, σύνδρομο Lesch – Nyhan

Δύο είναι οι μεγάλες «αγάπες» του Σέργιου, η κιτρινόμαυρη ομάδα ποδοσφαίρου της Αθήνας και οι βόλτες! Όταν λοιπόν έφτασε η ώρα να μας εκμυστηρευτεί την ευχή του, αφού προβληματίστηκε αρκετά και το σκέφτηκε αρκετές μέρες, κατέληξε σε αυτό που θα του χάριζε την αίσθηση ελευθερίας που τόσο λαχταρά!

Η εκπλήρωση της ευχής του, έγινε στο σχολείο του, εκεί όπου είχε την ευκαιρία να ανέβει για πρώτη φορά στο ειδικό ποδήλατο που είχαν. Τότε γεννήθηκε και η επιθυμία να αποκτήσει ένα που θα ήταν μόνο δικό του, για να μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει, όποτε θέλει και να απολαμβάνει το μοναδικό αίσθημα ελευθερίας και ανεξαρτησίας που του χαρίζει.

Εκείνη την ημέρα, με κάποια πρόφαση η μαμά του τού είπε ότι θα πάνε αργότερα σχολείο και όταν έφτασαν, στην ειδικά στολισμένη για την περίσταση αυλή, τον περίμεναν οι εθελοντές μας. Χάρηκε όπως και όλα τα παιδιά, αλλά δεν αντιλήφθηκε για ποιο λόγο είχαν γιορτή αντί για μάθημα. Ξεκίνησαν τα παιχνίδια, με πρωταγωνιστή πάντα τον Σέργιο, που συμμετείχε με όλη του τη ψυχή. Κάθε παιχνίδι, του αποκάλυπτε κι ένα κρυμμένο δώρο. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος που γελούσε συνεχώς δυνατά και χτυπούσε τα πόδια του για να εκφράσει  τη χαρά του! Δάσκαλοι και παιδιά, εθελοντές και εμψυχωτές, όλοι γιόρταζαν μαζί του και ο Σέργιος έκανε δώρο σε κάθε συμμαθητή του, μία σημαία της αγαπημένης του ομάδας.

Ξαφνικά, η μία νεράιδα εμφάνισε το ποδήλατο, με το όνομά του! Δεν πίστευε στα μάτια του! Οι φυσιοθεραπευτές του τον ανέβασαν επάνω και άρχισαν οι βόλτες σε όλο τον χώρο. Εννοείται πως δεν ήθελε να κατέβει. Είχε κουραστεί, αλλά δεν τα παρατούσε. Έλαμπε ολόκληρος! Το ίδιο και η μαμά του, που εμφανώς συγκινημένη μας είπε ότι ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα εξελισσόταν η μέρα…