Εύχομαι να γίνω παιδίατρος – Φεϊμέ, 13, λέμφωμα Hodgkin

Μία παιδίατρος πολύ ξεχωριστή και διαφορετική από όλους τους υπόλοιπους γιατρούς, που είχαν συνηθίσει, αντίκρισαν τα παιδιά της Παιδιατρικής πτέρυγας του νοσοκομείου ένα πρωί. Ήταν η Φεϊμέ! Ένα 13χρονο κορίτσι, με την ιατρική στολή και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό – στηθοσκόπιο, θερμόμετρο, οξύμετρο. Η Φεϊμέ, στην πρώτη της εφημερία, μαζί με τον γιατρό της και την υπόλοιπη ιατρική ομάδα, έζησε το όνειρό της, βοηθώντας άλλους ανθρώπους. Ούτε μια στιγμή δεν δίστασε την πρώτη της μέρα στη δουλειά. Είχε, άλλωστε, προετοιμαστεί από καιρό για αυτή. Και ο γιατρός ήξερε πως μπορούσε να εμπιστευτεί την νέα του συνάδελφο, που με τόση αγάπη προσέγγιζε τον κόσμο της ιατρικής.

Η ευχή της Φεϊμέ ήταν να δει πώς είναι να είσαι αυτό που αγαπάς για μια μέρα. Η αγάπη της; H παιδιατρική. Και το όνειρό της να βοηθάει ασθενείς. Ένα ντροπαλό και συνεσταλμένο κορίτσι, με πολλή ενσυναίσθηση και ευγνωμοσύνη για τη φροντίδα που δέχτηκε η ίδια. Κατά τη νοσηλεία της στο νοσοκομείο, δέχθηκε πολλή αγάπη, φροντίδα και προσοχή. Τόση πολλή, που μας είπε πως στο νοσοκομείο ήταν οι πιο ωραίες ημέρες της ζωής της (!). Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, είναι σημαντικό να εστιάσουμε στην αγάπη και τη φροντίδα των γιατρών, που ουσιαστικά ώθησαν το κορίτσι μας να θέλει κι εκείνη να γίνει παιδίατρος, για να τους μοιάσει… Για να μπορέσει, με τη σειρά της, να προσφέρει τα ίδια σε παιδιά που θα την έχουν ανάγκη. Κι εκείνη θα κατανοεί πλήρως τις σκέψεις τους, τους φόβους τους, αλλά και την ανάγκη τους για παιδικότητα.

Προκειμένου, λοιπόν, να την προετοιμάσουν σωστά για τη μεγάλη μέρα, οι νεράιδες κανόνισαν να μείνει, μαζί με τη μητέρα της, σε ένα υπέροχο δωμάτιο ενός πολυτελούς ξενοδοχείου. Εκεί, την περίμεναν πολλές εκπλήξεις και, φυσικά, όλα τα απαραίτητα εργαλεία για μια νέα παιδίατρο. Μπαίνοντας αμέσως στον ρόλο της, έκανε μια σύντομη εξέταση στις νεράιδες που τη συνόδευαν! Με το οξύμετρο μέτρησε τους παλμούς και το οξυγόνο, με το θερμόμετρο τη θερμοκρασία και με το στηθοσκόπιο ακροάστηκε την καρδιά τους. Έδωσε και από μια κάρτα της στις νεράιδες για ώρα ανάγκης! Βλέπετε, είχε πλέον τις δικές της κάρτες, ως παιδίατρος!

Η μέρα εκείνη έκλεισε, μετά την εφημερία, με ένα απολαυστικό γεύμα δίπλα στη θάλασσα και με αμέτρητα χαμόγελα, αφού η πιο βαθιά επιθυμία της Φεϊμέ είχε εκπληρωθεί, με έναν τρόπο μαγικό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό!