Εύχομαι να κάνω προπόνηση με την ΠΑΕ Ολυμπιακός – Χρήστος, 8, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1

«Μα πώς γίνεται κάποιος που δεν με ξέρει να ξέρει πώς ακριβώς ήθελα να περάσω αυτήν τη μέρα; Πριν να προλάβω να σκεφτώ κάτι, γινόταν!». Η «απορία» αυτή του Χρήστου κλείνει μέσα της όλη τη χαρά του για τον τρόπο που εκπληρώθηκε η ευχή του.

Ο Χρήστος είναι ένα 8χρονο αγόρι που ήξερε από την αρχή ποια ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία του: να κάνει προπόνηση με την ΠΑΕ Ολυμπιακός! Ονειρευόταν να ζήσει την εμπειρία των προπονήσεων με την αγαπημένη του ομάδα, να παίξει σε χορτάρι και, γενικά, να κάνει όλα όσα κάνει ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Όταν ο Χρήστος πήρε τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια στα χέρια του, ήξερε ότι κάτι πολύ ωραίο τον περίμενε. Δεν είχε ιδέα, όμως, τι είχαμε σκαρώσει μαζί με τη μαμά του και τον υπεύθυνο τύπου της αγαπημένης του ομάδας.

Έφτασε στο προπονητήριο του Ολυμπιακού, συνοδευόμενος από την οικογένειά του και τον αγαπημένο του φίλο, φανερά ανυπόμονος. Η νεράιδα τον οδήγησε στον χώρο όπου τον περίμενε η στολή του, με το όνομά του, και τα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Ξετρελάθηκε! Τη φόρεσε αμέσως, με μεγάλη άνεση, σαν να το είχε ξανακάνει πολλές φορές. Ακόμα, όμως, δεν είχε ιδέα τι θα ακολουθούσε. Βγήκε στο γήπεδο όλο ενθουσιασμό που βρισκόταν σε επαγγελματικό γήπεδο και, μάλιστα, εκεί που προπονούνταν η αγαπημένη του ομάδα. Όλοι μαζί, με τον φίλο του, τον αδερφό του, τους γονείς, αλλά και τη νεράιδα, άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Περνούσε τόσο καλά, που δεν σκεφτόταν καν τι θα επακολουθούσε. Ώσπου τον φώναξαν να τον οδηγήσουν στο γυμναστήριο. Κι εκεί, έκπληκτος, αντίκρυσε όλη την ομάδα να τον περιμένει για να κάνουν μαζί προθέρμανση!

Έκανε κανονικά όλο το πρόγραμμα μαζί τους, σαν επαγγελματίας, τους ακολούθησε στο γήπεδο, όπου έκαναν προπόνηση, σουτάκια, πάσες… Είχε χαθεί τόσο μέσα σε όλο αυτό, που τίποτα γύρω του δεν είχε σημασία. Ήταν πλέον μέλος της ομάδας. Τον είχαν καλωσορίσει όλοι με τον ωραιότερο τρόπο! Τους ακολούθησε στα αποδυτήρια, γνωρίστηκε και φωτογραφήθηκε με όλους τους παίκτες, του υπέγραψαν την μπάλα του και γευμάτισε μαζί τους στην τραπεζαρία με το ειδικό μενού των αθλητών.

Φυσικά, επειδή για τον Χρήστο δεν ήταν αρκετό, καθώς είχε σπαταλήσει πολλή ενέργεια στο γήπεδο, ακολούθησε γεύμα σε ένα όμορφο εστιατόριο με θέα τη θάλασσα. Εκεί, εκστασιασμένος ακόμα από όλα όσα είχε ζήσει, είπε στη μαμά του πόσο μοναδικά ήταν όλα. «Κάθε λεπτό και ένα θαύμα!». Μια μέρα που θα θυμούνται όλοι, μικροί-μεγάλοι! Τα λόγια της μαμάς μίλησαν στις καρδιές όλων μας: «Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου. Μας παραλάβατε και μας παραδώσατε νομίζω πιο ευτυχείς, πιο δυνατούς..»