Εύχομαι να πάω στη Ρώμη – Χ., 14, νευροϊνωμάτωση τύπου 1, πλεξοειδές νευρίνωμα

Ήρθε η ώρα να φτιάξετε βαλίτσες και να ταξιδέψετε παρέα με τον Χ. μας σε μία πόλη μαγική, μία πόλη με τόσες διαφορετικές εικόνες, που σε παρασύρει μόνο από τις φωτογραφίες. Ήρθε η ώρα για μία επίσκεψη στη Ρώμη! Κάπως έτσι, μάγεψε και τον νεαρό μας αυτή η υπέροχη πόλη και όταν ήρθε η στιγμή να ζητήσει μία ευχή δεν ήταν άλλη από το να την επισκεφθεί.

Σε λιγότερο από έναν μήνα, τα ξωτικά και οι νεράιδες οργάνωσαν το ταξίδι για να μην περιμένει ούτε λεπτό ο νεαρός μας. Έφτιαξε, λοιπόν, βαλίτσες και μαζί με την αγαπημένη του ξαδέρφη και την οικογένειά του πέταξαν προς την πρωτεύουσα της Ιταλίας.

Η εξερεύνηση κάθε σπιθαμής της πόλης είχε ξεκινήσει δυναμικά! Πρώτος σταθμός; Η Fontana di Trevi. Το επιβλητικό σιντριβάνι, με τα αγάλματα, εντυπωσίασε ολόκληρη την οικογένεια. Γεμάτος ενθουσιασμό, ο Χ. έκανε ακόμη μια ευχή, ρίχνοντας ένα κέρμα με γυρισμένη την πλάτη του στο σιντριβάνι. «Άραγε, τι να ευχήθηκε;», αναρωτήθηκαν οι νεράιδες του. Ίσως να μην τελειώσει ποτέ αυτό το ταξίδι. Δεν θα μας πει πότε! Άλλωστε, ό,τι γίνεται στη Ρώμη, μένει στη Ρώμη.

Οι βόλτες συνεχίζονταν σε όλα τα γνωστά πάρκα και κάθε γωνιά απαθανατίζοταν μέσα από το φωτογραφικό φακό. Το Βατικανό, φυσικά, είχε την τιμητική του και βέβαια δεν παρέλειψαν να επισκεφθούν το Κολοσσαίο, όπου Ρωμαίοι στρατιώτες με στολές δέσποζαν στην είσοδο.

Επόμενος σταθμός; Το τρένο προς την Πομπηία. Σε ολόκληρη τη διαδρομή, ο Χ. χάζευε τα μαγευτικά τοπία. Η ιταλική κουζίνα δεν έλειψε από την εμπειρία του στη Ρώμη. Δοκίμασε πίτσες, τις αγαπημένες του γεύσεις παγωτού και ποικίλες άλλες τοπικές λιχουδιές.

Οι μέρες κύλισαν και είχε έρθει η ώρα της επιστροφής. Ο Χ., με την ξαδέρφη του και την οικογένειά του επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο, γεμάτοι νέες εμπειρίες και την ελπίδα η ευχή που έκανε στο σιντριβάνι να εκπληρωθεί.