Στην περίπτωση της Δήμητρας, που στην εφηβεία της η καθημερινότητά της πλαισιωνόταν από νοσοκομεία και θεραπείες, οι δεσμοί της φιλίας και της αγάπης είναι πιο ισχυροί από ποτέ.
Οι νεράιδες και τα ξωτικά είναι εδώ για να σας διηγούνται ιστορίες ηρώων… Ιστορίες που δεν είναι βγαλμένες από κόμικς και ταινίες, αλλά από την ίδια τη ζωή τους. Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή του Γιώργου, ενός παιδιού που επιθυμούσε το δικό του μυστικό «καταφύγιο», για να χτίσει σιγά-σιγά τη δική του ιστορία, χαρίζοντας μαθήματα ζωής σε όλους εμάς.
Την ημέρα της ευχής του, η γλυκύτατη μαμά του, αγκαλιάζοντάς σφιχτά τον γενναίο μαχητή της, μας έλεγε με δάκρυα χαράς πόσο μεγάλη χαρά έφερε στον Θανάση μας ο νέος, ανακαινισμένος χώρος του.
Δύο σημαντικές προϋποθέσεις μας είχε τονίσει να προσέξουμε, όταν φτιάχναμε τα σχέδια για το νέο της δωμάτιο: να επικρατεί το ροζ χρώμα και να έχει νεανικό στυλ. Εμείς, δεν κάναμε τίποτα λιγότερο από το να ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες της και να της χαρίσουμε το δωμάτιο των ονείρων της…
Λίγα λεπτά αρκούσαν για να δούμε τον ντροπαλό Μάξιμο όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί! Η νεράιδα Χρυσούλα τον ειδοποίησε να ετοιμάσει τις βαλίτσες του και ο δρόμος τον έβγαλε κατευθείαν στο στούντιο του Panos Dent Games. «Του χαρίσατε την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής του», μας είπε η μαμά του!
Η 4χρονη Μαρία ονειρευόταν από καιρό ένα δωμάτιο πριγκιπικό. Πόσο καιρό το φανταζόταν και το λαχταρούσε; Ούτε η ίδια δεν θυμόταν να μας πει! Η καλή της νεράιδα Αστάρτη, λοιπόν, γέμισε το δωμάτιο με κορώνες και στέμματα. Το πιο ωραίο και λαμπερό, όμως, το έδωσε σ’ εκείνη, να της θυμίζουν τα μικρά του διαμάντια κάθε μία από τις λαμπρές νίκες που θαρραλέα κερδίζει καθημερινά!
Βλέποντας το γέλιο του Ανδρέα, τίποτα δεν μαρτυρά το πρόσφατο χειρουργείο του. Φροντίσαμε να εκπληρώσουμε την ευχή του, μια και εκείνος και η οικογένειά του το επέλεξαν να μας εμπιστευθούν, με πολλή αγάπη και αυτό αποτυπώνεται στο πρόσωπό του!
Πόσο συχνά καταφέρνεις να «κλέψεις» ένα χαμόγελο από έναν έφηβο; Οι νεράιδες ξέρουν το μυστικό και το έχουν καλά κρυμμένο! Να σας το μαρτυρήσουμε;
«Τις δύσκολες ημέρες ήσασταν το φως για εκείνη, αλλά και για εμάς!», μας είπε η μαμά της Α., αφήνοντας μας άφωνους!