Τα παιδιά πάντα έχουν το χάρισμα να βλέπουν την πιο φωτεινή και παιχνιδιάρικη πλευρά της ζωής. Μπορεί η Μαρίνα να αντιμετωπίζει δυσκολίες με την όρασή της εξαιτίας της ασθένειάς της, αλλά ήξερε ότι οι νεράιδες μπορούν να ξαναφέρουν το φως στη ζωή της
Η Δ. ανησύχησε μήπως οι νεράιδες είχαν ξεχάσει το καινούριο της κινητό. Οι νεράιδες, από την άλλη, ανησύχησαν μην τελειώσει η μνήμη του από τις πρώτες δύο μέρες από τον ενθουσιασμό της!
Κρυφτό έπαιζε ο Μιχάλης άθελά του με το καινούριο του ποδήλατο. «Φτου και βγαίνω!», σκέφτηκε και άνοιξε απότομα την πόρτα… Και τι να δει; Την ευχή του να εκπληρώνεται!
Μια απλή βόλτα στην παραλία με τους φίλους της δεν ήταν ποτέ δεδομένη για τη Β. μας. «Το είχε τόσο ανάγκη το συγκεκριμένο αμαξίδιο η μικρή μου! Επιτέλους, θα μπορεί να χαίρεται βόλτες», μας εκμυστηρεύτηκε η μητέρα της.
Με ένα κακό σύννεφο παρομοίασε η μαμά του Α. την ασθένεια του… Όμως η συγκίνησή της και τα λόγια της μας επιβεβαίωσαν ότι η ημέρα της ευχής κατάφερε να κάνει όλες τις δύσκολες στιγμές να ξεθωριάσουν και έδωσε χρώμα για νέα αρχή
Ένα βουνό από πακέτα – πιο ψηλό από τον ίδιο – κατάφερε να φτιάξει ο Δημήτρης από την ανυπομονησία του. Κάθε περιτύλιγμα έκρυβε μέσα του κι από ένα κομμάτι, που θα συμπλήρωνε τελικά το μεγαλύτερό του όνειρο…
Όταν το νέο κρεβάτι της Νικολέτας μετατράπηκε σε … τραμπολίνο, καταλάβαμε πόσο είχε λείψει η ξεγνοιασιά της παιδικότητας στο 5χρόνο νεραϊδάκι μας.
«Αγώνας δρόμου» ήταν για τον Δημήτρη η μάχη που έδινε με την ασθένειά του. Δεν τα παράτησε στιγμή όμως, γιατί ήξερε ότι στον τερματισμό τον περίμενε υπομονετικά το μεγαλύτερό του όνειρο
Η δύσκολη κατάσταση της υγείας της, δεν επέτρεπε στη Δήμητρα να βιώσει την καθημερινότητα μιας 16χρονης. Αποφασισμένη, όμως, να μην αφήσει καμία δυσκολία να τη λυγίσει, ευχήθηκε για το μόνο πράγμα που θα της έδινε μια «διέξοδο» από το δωμάτιο του νοσοκομείου…