💻 Ο Π. μας αποχαιρέτησε με μια ακόμη ευχή: «Αγαπητή μου νεράιδα, ευχαριστώ πολύ! Ήταν η πιο καταπληκτική ημέρα της ζωής μου και για όλη την οικογένεια! Να συνεχίσετε να κάνετε παιδιά να χαίρονται!». Τόσο αγνή ήταν η ευχή που μας έδωσε. Πώς να μην την εκπληρώσουμε;
🎮 «Guest εμφάνιση» έκανε η νεράιδα του Δημήτρη στην ευχή του. Και δεν ήταν η μόνη. Βγαίνοντας έξω από την πίστα καρτ, τον Δημήτρη περίμενε μία Ferrari, το αγαπημένο του αυτοκίνητο! Κάθισε στη θέση του συνοδηγού και με την πρώτη κιόλας γκαζιά ένιωσε την καρδιά του να φτερουγίζει.
💻Η ευχή του Αντώνη δεν μπορούσε να εκπληρωθεί εκτός σπιτιού, λόγω κινδύνου για την υγεία του. Αναλάβαμε, λοιπόν, δράση. Σιγά-σιγά, του στέλναμε όλα όσα χρειαζόταν στο σπίτι, σε μικρές δόσεις. Άλλοτε ένα αξεσουάρ, άλλοτε ένα ζευγάρι ακουστικά. Μικρές δόσεις, για να αυξάνεται η προσμονή, ο ενθουσιασμός, η χαρά. Ο Αντώνης δεν τα άνοιγε. Περίμενε. Περίμενε υπομονετικά να συμπληρωθεί το «πακέτο». Όμως, εμείς τον σκοπό μας τον πετύχαμε. Κάθε φορά που λάμβανε ένα δώρο, χαιρόταν και λίγο παραπάνω!
🚪 Τι απογείωσε το δωμάτιο της Σοφίας μας; Μια μηχανή pop corn! Για να νιώθει ότι βρίσκεται στο σινεμά κάθε φορά που βλέπει ταινίες με τους φίλους και τον αδελφό της. Αλήθεια, τι άλλο θα σκεφτούν πια αυτές οι νεράιδες;
📱 Οι βαριές θεραπείες και η μοναξιά του νοσοκομείου, έκαναν την υπομονή της Ελπίδας να εξαντληθεί. Η εκπλήρωση της ευχής της ήταν πιο αναγκαία από ποτέ! Οι νεράιδες της παρέδωσαν αμέσως το νέο της κινητό στο νοσοκομείο. Όμως, η ευχή δεν είχε τελειώσει εκεί…
🎼 «Αχ θα τις μαλώσω τις νεράιδες που άκουσαν λάθος», ψιθύρισε το ξωτικό. Ο Χρήστος, όμως, δεν πτοήθηκε και απάντησε με σιγουριά πως σίγουρα κατάλαβαν σωστά οι νεράιδες και κάπου αλλού κρύβεται το κλαρίνο! Μπείτε στο άρθρο και διαβάστε για την ευχή του!
🏡 Οι τελευταίες 370 μέρες, όπως χαρακτηριστικά μας είπε η οικογένειά της, ήταν δύσκολες. Ατέρμονη παραμονή στο νοσοκομείο και θεραπείες για να καταπολεμήσουν την λευχαιμία. Η μαχήτριά μας, όμως, δεν λύγισε. Μετά τη βροχή, έρχεται πάντα το ουράνιο τόξο. Έτσι δεν λένε;
Δεν ξέρουμε τι εξέπληξε πιο πολύ τον Ανδρέα. Ο Γιώργος Στρατάκης από τους Unboxholics που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του ή ο νέος του υπολογιστής που βρέθηκε ξαφνικά στημένος στο γραφείο του;
Το μόνο που ξέρουμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ είναι η φράση που μας είπε πριν αποχωριστούμε: «Νεράιδες σας παρακαλώ, μπορείτε να ξαναέρθετε αύριο; Δεν θέλω να σας χάσω, θέλω να σας έχω στη ζωή μου».
«Κίνητρο, σημείο αναφοράς, βοήθεια», ήταν οι τρεις λέξεις, με τις οποίες χαρακτήρισε η μαμά της Μ. το ταξίδι της ευχής της. Το παιχνίδι, οι φίλοι και το σχολείο είχαν αντικατασταθεί από τους τοίχους του νοσοκομείου για αρκετό καιρό. Οι νεράιδες, όμως, φρόντιζαν να απαλύνουν κάθε δύσκολη στιγμή με τηλεφωνήματα, εκπλήξεις και δωράκια. Το αποκορύφωμα; Ο νέος της υπολογιστής!