Εύχομαι να συναντήσω την Ελένη Φουρέιρα – Ειρήνη, 8

Η Ειρήνη γνωρίζει τα τραγούδια της Ελένης Φουρέιρα καλύτερα κι από την ίδια την Ελένη. Είχαμε να κάνουμε, βλέπετε, με μια περίπτωση αληθινής, ειλικρινής αγάπης! Η Ειρήνη έχει χάσει την όρασή της. Ξεχώρισε την Ελένη, ανάμεσα σε τόσους άλλους, μόνο και μόνο από τη φωνή της!

Η εκπλήρωση της ευχής όλο και πλησίαζε. Δωράκια και κοσμήματα, για να φορέσει η Ειρήνη μας εκείνη την ημέρα, της έφερνε η νεράιδά της, η Χρυσούλα. Η νεράιδα είχε μεγάλη αδυναμία στην Ειρήνη. Ήξερε πόσο ανυπομονούσε. Επιστράτευσε, λοιπόν, τον καλύτερο φίλο της Ελένης, τον Βασίλη. «Ειρήνη μου, γεια σου! Θέλω να σου πω ότι ανυπομονώ να σε γνωρίσω, να περάσουμε τέλεια και ξέρεις τι να κάνουμε: να φάμε μαζί! Και να φάμε μακαρόνια με κιμά, γιατί θέλω να ξέρεις ότι εμένα μου αρέσει πάρα πολύ το φαγητό και το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα μακαρόνια με κιμά. Θέλω να κάνεις λίγη υπομονή ακόμα και να βρεθούμε να φάμε μαζί! Σ’ αγαπώ!». Ήταν η ίδια η Ελένη! Της είχε στείλει ένα ηχητικό μήνυμα.

Την ημέρα της ευχής, η νεράιδα Χρυσούλα, με τα δύο πιστά της ξωτικά, πολλά δώρα και ένα καραόκε, έφτασε στο σπίτι της Ειρήνης. Η Ειρήνη την υποδέχθηκε με το πριγκιπικό της φόρεμα, αλλά χωρίς παπούτσια σαν τη Σταχτοπούτα! Δεν τη βόλευαν πολύ, αλλά πώς θα υποδεχόταν την Ελένη; Ξυπόλυτη;

Οι νεράιδες της είπαν για το καραόκε. Ήταν μια καλή ευκαιρία για πρόβα! Ακούραστη, η Ειρήνη έκανε πρόβα τα τραγούδια που θα τραγουδούσε με την Ελένη. Και όχι μόνο τα τραγούδια! Πρόβαρε και τις ερωτήσεις που είχε ετοιμάσει, για να της κάνει. Τραγούδι στο τραγούδι, ανάμεσα στα παλαμάκια των ξωτικών, ακούστηκε και ο χτύπος του κουδουνιού. Η Ειρήνη πήρε τη μαμά της από το χέρι και πήγαν στην πόρτα. Η Ελένη βγήκε από το ασανσέρ, γονάτισε και της έκανε μια μεγάλη αγκαλιά!

Κάθισαν στον καναπέ και μέσα σε δευτερόλεπτα, είχαν πάρει στα χέρια τους τα μικρόφωνα. Πριν αρχίσουν να τραγουδάνε, η Ελένη ρώτησε την Ειρήνη εάν μπορεί να βγάλει τα παπούτσια της, για να κάτσει οκλαδόν στον καναπέ. Με τεράστια ανακούφιση, η Ειρήνη της είπε «Ναι!» και, επί τη ευκαιρία, έβγαλε και τα δικά της που καθόλου δεν την βόλευαν.

Το καραόκε ξεκίνησε. Ένα μικρόφωνο για την Ειρήνη και ένα για την Ελένη. Η μία συμπλήρωνε την άλλη! Όσους στίχους δεν έλεγε η Ελένη, τους έλεγε η Ειρήνη και όσους στίχους δεν έλεγε η Ειρήνη, τους έλεγε η Ελένη. Μετά, έπιασαν και την κουβέντα: «Πώς αισθάνεσαι, όταν βγαίνεις στη σκηνή; Πώς είναι να τραγουδάς μπροστά σε τόσο κόσμο;», ρωτούσε η Ειρήνη και η Ελένη απαντούσε. Αλλά δεν είχε μόνο η Ειρήνη να μάθει από την Ελένη… Η Ειρήνη της έμαθε να παίζει με τα ειδικά παιχνίδια της! Καθισμένες στον καναπέ, της εξηγούσε πώς να ξεχωρίζει τα σχήματα και πώς να τα βάζει στη σωστή στήλη.

Η Ειρήνη αποφάσισε να της εμπιστευτεί και ένα μυστικό της: «Σε είδα στο όνειρό μου. Είδα πως τραγουδούσαμε μαζί το «Loquita» και το «Καραμέλα»», της είπε. Όπως κάθε καλή νεράιδα που εκπληρώνει ευχές, η Ελένη έκανε πραγματικότητα το όνειρο της Ειρήνης. Έπιασαν ξανά τα μικρόφωνα και τραγούδησαν το «Loquita» και το «Καραμέλα». Στο μεταξύ, εμφανίστηκε και η Σοφούλα, που προσέχει κάθε μέρα την Ειρήνη. «Ειρήνη, ήρθε η Σοφούλα», την ενημέρωσαν. «Κακώς! Να φύγει!», είπε η Ειρήνη. Ανάμεικτα τα συναισθήματα για τη Σοφούλα. Η μαμά της Ειρήνης μας είπε ότι κάθε μέρα την απολύει και την επόμενη την προσλαμβάνει ξανά.

Έφαγαν μακαρόνια με κιμά όλοι μαζί. Ο μπαμπάς της, συγκινημένος, είπε στις νεράιδες ότι δεν έχει ξαναδεί την Ειρήνη να τρώει τόσο πολύ και με τόση όρεξη. Μέχρι να τελειώσει το φαγητό της, η Ελένη έπιασε την κουβέντα με τη μαμά και τη νεράιδα. Μετά το φαγητό, η Ελένη έπρεπε να αφήσει κι αυτή κάτι στην Ειρήνη, γιατί η Ειρήνη ήδη της είχε κάνει ένα δώρο. Της έδωσε, λοιπόν, ένα αυτοσχέδιο αυτόγραφο, με γράμματα που εξείχαν από τον καμβά, για να μπορεί να τα διαβάσει. Η Ελένη πήγε να υπογράψει, αλλά πάνω στον καμβά δεν έγραφε ο μαρκαδόρος. Τότε, η νεράιδα κοίταξε το ένα ξωτικό και του είπε «Απολύεσαι!». Δεν το εννοούσε, βέβαια. Το ξωτικό είναι σαν τη Σοφούλα. Κάθε μέρα το απολύει η νεράιδα και κάθε μέρα το προσλαμβάνει πάλι.

Μια τεράστια τούρτα, που σήμανε την εκπλήρωση της ευχής, έκανε την εμφάνισή της, στολισμένη με μια κορώνα και δύο μικρά παιχνίδια-πόνυ. Μόλις η Ελένη είδε τα πόνυ, τα πήρε στα χέρια της και έδωσε το ένα στην Ειρήνη. «Εγώ θα κρατήσω το ένα πόνυ και θα το ονομάσω Ειρήνη, εσύ κράτα το άλλο και ονόμασέ το Ελένη», είπε στην Ειρήνη και έμοιαζε με υπόσχεση! Πολλές αγκαλιές – και λίγο τραγούδι και παιχνίδι – αργότερα, ήρθε η ώρα να αποχαιρετιστούν. Η Ελένη κι η Ειρήνη έκαναν μια μεγάλη αγκαλιά, με τα πόνυ στα χέρια τους.

Μόλις έφυγε η Ελένη, η Ειρήνη άρχισε να λέει μπροστά στη Σοφούλα για το πόσο κακή υπάλληλος είναι η Σοφούλα, αλλά πόσο ωραία σουτζουκάκια και παστίτσιο φτιάχνει. Τέλος καλό, όλα καλά, όμως. Δύο πράγματα θα έχουμε να θυμόμαστε από εκείνη την ημέρα: Πρώτον, η Ειρήνη και η Ελένη προτιμούν να κυκλοφορούν ξυπόλητες. Δεύτερον, η Σοφούλα και το ξωτικό απολύθηκαν… ΞΑΝΑ!