Εύχομαι να παρακολουθήσω τον τελικό του Champions League – Κωνσταντίνος, 13, οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία

Πηγαίνοντας να μάθουμε ποια είναι η ευχή του Κωνσταντίνου, γνωρίσαμε μια καταπληκτική οικογένεια. Μια οικογένεια αρκετά συνειδητοποιημένη για την περιπέτεια του Κωνσταντίνου με την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και κυρίως… μια οικογένεια δεμένη!

Ο Κωνσταντίνος είναι ένα παιδί χαρισματικό. Στην πρώτη μας συνάντηση φορούσε ποδοσφαιρική μπλούζα και κρατούσε μια μπάλα στο χέρι. Δεν χρειαζόταν να μας πει περισσότερα…

Λίγο καιρό μετά, τα εισιτήρια για το Παρίσι βρίσκονταν στα χέρια του. Με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, την ευτυχία στο ένα χέρι και τη βαλίτσα του στο άλλο, ο Κωνσταντίνος δεν κρατιόταν να μπει στο αεροπλάνο. Είχε πάρει μαζί του τα απολύτως απαραίτητα: τα ποδοσφαιρικά του!

Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα: οι ετοιμασίες, το ταξίδι, η άφιξη στο γήπεδο! Όλοι, βέβαια, το έχουμε πάθει αυτό. Οι ευτυχισμένες στιγμές είναι κι αυτές που περνάνε σαν νερό και μένουν για πάντα μαζί μας, αφήνοντάς μας μια γλυκιά αίσθηση στη θύμησή τους…

Ο Κωνσταντίνος βρισκόταν μέσα στο πλήθος, φωνάζοντας ενθαρρυντικά συνθήματα για την αγαπημένη του ομάδα! Όλοι οι παίκτες που τόσο καιρό έβλεπε μονάχα από την τηλεόραση, βρίσκονταν μερικά μέτρα μπροστά του, κάνοντας τα αδύνατα δυνατά, για να φέρουν μια ακόμη νίκη στην ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης!

Ημίχρονο στο ημίχρονο, ο αγώνας τελείωσε, όμως όχι το ταξίδι τους. Ο Κωνσταντίνος και η οικογένειά του απόλαυσαν μια μοναδική ξενάγηση στο Παρίσι. Εκείνη την ημέρα, η Πόλη του Φωτός δεν φώτιζε τους μεγάλους δρόμους και τα εντυπωσιακά κτίρια, αλλά το χαμόγελο του Κωνσταντίνου μας. Την ίδια στιγμή, τα λόγια της μαμάς του φώτιζαν εμάς: «Ο Κωνσταντίνος κατά τη διάρκεια του αγώνα δάκρυσε από τη συγκίνησή του. Έβλεπε όλους τους αγαπημένους του παίχτες σε απόσταση ανάσας. Ονειρευόταν αυτή τη στιγμή από το μαγικό εκείνο τηλεφώνημα που έμελλε να τον κάνει τον πιο χαρούμενο άνθρωπο!».