Εύχομαι να αποκτήσω ένα playroom – Δέσποινα, 15, οστεοσάρκωμα

Η Δέσποινα είναι ένα πανέμορφο 16χρονο κορίτσι, που πάλεψε με την ασθένειά της και βγήκε νικήτρια. Ένα υπέροχο παιδί, με ένα λαμπερό χαμόγελο, γεμάτο ευγνωμοσύνη. Η βαθύτερη επιθυμία της ήταν να έχει έναν δικό της χώρο που θα χαλαρώνει με τους φίλους της. Το δωμάτιό της είναι αρκετά μικρό και δεν μπορεί να χαρεί αυτό που θα ήθελε περισσότερο από καθετί: την παρέα!

Ένας αποθηκευτικός χώρος στην ίδια οικοδομή, αλλά ξεχωριστός από το σπίτι, θα διαμορφωνόταν κατάλληλα στο playroom των ονείρων της Δέσποινας. Έτσι, ξεκίνησαν, μαζί με τη νεράιδα της να σχεδιάζουν, να επιλέγουν, να συζητάνε. Δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα, αλλά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο για τις νεράιδες και τα ξωτικά! Έτσι, ένας κρύος χώρος αποθήκης μεταμορφώθηκε σε ένα πανέμορφο playroom, με όλα όσα ήθελε η Δέσποινα. Ένας μεγάλος καναπές, επιτραπέζια παιχνίδια, τηλεόραση και ένα σωρό ακόμα πράγματα για να μαζεύονται με την παρέα της και να περνάνε όμορφες στιγμές μαζί.

Όσο ο χώρος ετοιμαζόταν, η Δέσποινα έμενε μακριά. Θα έβλεπε κατευθείαν το τελικό αποτέλεσμα. Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στη νεράιδα της. Αυτό που αντίκρυσε όμως όταν πέρασε από την πόρτα, ήταν πολύ πέραν των προσδοκιών της.

«Δεν μπορώ να το πιστέψω! Είναι 100 φορές καλύτερο από ότι το είχα φανταστεί! Είναι λες και μπήκα σε άλλο χώρο! Έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου! 1000 στα 10 σας βάζω! Σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για μένα όλον αυτόν τον καιρό, που με στηρίξατε». Αυτά ήταν τα λόγια της ίδιας της Δέσποινας, η οποία δεν χόρταινε να κοιτάζει κάθε γωνιά, να εξερευνά το καθετί μέσα στο δωμάτιο. Με την πολύτιμη συντροφιά της αγαπημένης της αδερφής, αλλά και των φίλων της που τη στήριξαν στη δύσκολη δοκιμασία που πέρασε, ανακάλυπταν δώρα και έκανα σχέδια για τις αξέχαστες στιγμές που θα ζήσουν εκεί.

Κι εκεί που νόμιζε ότι οι εκπλήξεις είχαν τελειώσει, στην πόρτα εμφανίστηκε η αγαπημένη της Δήμητρα Κατσαφάδου και η Δέσποινα έμεινε κυριολεκτικά άφωνη! Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Έπεσε στην αγκαλιά της και την ευχαριστούσε για τα προϊόντα που χρησιμοποιούσε και η ίδια όσο έκανε θεραπείες και είχαν πέσει τα μαλλιά της. Σαν να γνωρίζονταν καιρό, άρχισαν να κουβεντιάζουν, μαζί και οι φίλοι της φυσικά.

Η μαμά της, συγκινημένη, μας μίλησε για το πόσο βοήθησε τη Δέσποινα όλο αυτό το ταξίδι της ευχής της: «Το ευχαριστώ είναι λίγο για όλον αυτόν τον καιρό. Δεν είναι μόνο μία μέρα. Είναι όλο αυτό διάστημα που ήσασταν δίπλα της. Που, ενώ νοσηλευόταν, την καλούσε η νεράιδα της και της έλεγε ιδέες και σχεδίαζαν μαζί τον χώρο. Εκεί που δεν το περιμένεις, ενώ το παιδί βρίσκεται σε μία δεινή θέση, παλεύοντας για τη ζωή της, εγκλωβισμένη σε ένα νοσοκομείο, όλο αυτό της έδινε δύναμη και τεράστια χαρά. Το χρειαζόταν πολύ και σας ευχαριστώ τόσο πολύ για όλα! Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν την αγάπη, το ενδιαφέρον, τη στήριξη που μας προσφέρατε όλοι, από την αρχή μέχρι το τέλος»