Εάν έχετε μικρούς φίλους μας στο σπίτι, διαβάστε μαζί τους τις περιπέτειες της δυνατής μας πρωταγωνίστριας! «Θέλω η Miraculous Ladybug να έρθει και να μου δείξει πως κάνει τις φιγούρες της γιατί αν προσπαθήσω εγώ μόνη μου θα σπάσω», μας είπε η Η. 
Ο Αντώνης έχει την ανάγκη να βρίσκεται πάντα δίπλα στους γονείς του. Όχι μόνο μεταφορικά, μα και κυριολεκτικά. Ακόμη και ένα λεπτό σε διπλανό δωμάτιο, μπορεί να είναι επικίνδυνο λόγω της ιδιαίτερης ασθένειάς του. Αυτό λοιπόν που τον έκανε χαρούμενο ήταν να μπορέσει να τους έχει κοντά του… αποδεσμεύοντάς τους παράλληλα εντός του σπιτιού τους 
Ο Αργύρης κατάφερε να αποτινάξει τις δυσκολίες της ασθένειας και παρέμεινε ένα αισιόδοξο και αυθόρμητο παιδί. Ένας λιλιπούτειος gentleman, που μας έκανε να τρέχουμε κυριολεκτικά! Μα οι νεράιδες έχουν το μαγικό ραβδί τους και ακούραστες τα καταφέρνουν πάντα 
Κάποιοι άνθρωποι παραμένουν παραδοσιακοί, παρά την ηλικία τους… Καλές οι λήψεις και από το κινητό, μα μία καλή camera είναι αναντικατάστατη. Αφήστε που η Γεωργία ονειρεύεται να γίνει και επαγγελματίας φωτογράφος 
«Αγαπημένες μου νεράιδες δεν έχουμε λόγια! Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι και συγκινημένοι! Ο Λουκάς μας κάνει φυσικοθεραπεία και περνάει πάρα πολύ όμορφα. Κάνει πλέον μόνος του ποδήλατο! Είναι πάρα πολύ μεγάλη η χαρά μας! Η ζωή μας πλέον θα είναι τελείως διαφορετική…»
Από κάποια παιδιά, όπως η ντροπαλή και εσωστρεφής Άννα, μία τεράστια, σφικτή αγκαλιά στο τέλος της εκπλήρωσης, είναι ο λόγος για να αποβάλουμε το άγχος μας και να καθησυχάσουμε. Είναι η επιβεβαίωση ότι όλα πήγαν καλά και η αιτία να πάρουμε δύναμη και εμείς για να συνεχίσουμε
Ως γνήσιος τζέντλεμαν ευχαρίστησε τις νεράιδες και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του συγκινημένος. Ένα γλυκό και ώριμο παιδί, ο Στέφανος διατύπωσε την ευχή τους με ανυπομονησία και αυθορμητισμό στις νεράιδες και είδε το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα 
Μπορεί να απέχει από τις προπονήσεις λόγω των θεραπειών, μα η ομάδα της δεν την άφησε ποτέ μόνη! Μια μουντή και βροχερή ημέρα, μετατράπηκε σε μία ευτυχισμένη και ηλιόλουστη εμπειρία 
Μόλις άνοιξε λοιπόν η πόρτα του νέου δωματίου, θα περίμενε κανείς πως μετά βίας θα τους συγκρατούσε κανείς από το να εισβάλλουν και να αρχίζουν να τρέχουν. Αντίθετα όμως, στεκόντουσαν στην πόρτα με ανοιχτό το στόμα, και χάζευαν σαστισμένοι 