Χρυσός Σεπτέμβρης: Μήνας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Καρκίνο Παιδικής και Εφηβικής Ηλικίας
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον Καρκίνο Παιδικής και Εφηβικής Ηλικίας. Τον φετινό Χρυσό Σεπτέμβρη, γονείς παιδιών ευχής, που έχουν δώσει τη δική τους μάχη με τον καρκίνο, εξιστορούν τα γεγονότα και μιλούν για τα συναισθήματα που βίωσαν κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Σε αυτόν τον σκληρό αγώνα, μας περιγράφουν πώς η εκπλήρωση της ευχής δίνει σε όλη την οικογένεια κίνητρο να αντικαταστήσει την αγωνία του καρκίνου, με την ελπίδα για την ίδια τη ζωή.
Συμπτώματα & Διάγνωση
Όπως μας περιγράφουν οι γονείς, μερικά πρώτα δείγματα της ασθένειας που τους οδήγησαν στον παιδίατρο ήταν για τη λευχαιμία πυρετός και αδυναμία, καταβολή, όπως και διάχυτοι πόνοι τα οστά, σε όγκους του εγκεφάλου εμφανίστηκε πρώτα πονοκέφαλος και αστάθεια στη βάδιση, ενώ σε περίπτωση σαρκώματος Ewing των οστών έντονος πόνος, διόγκωση και ευαισθησία σε συγκεκριμένο σημείο του σώματος όπου και διαγνώστηκε το σάρκωμα.
Μέσα από τα βίντεο, διαπιστώνεται η σημασία της έγκαιρης προσφυγής στον παιδίατρο σε κάθε περίπτωση, καθώς τα συμπτώματα είναι συνηθισμένα, κοινά με άλλα πιο συχνά και καθημερινά παιδιατρικά προβλήματα και μπορεί να αρχικά να ξεγελάσουν.
Αυτό μας τονίζει ιδιαίτερα ο μπαμπάς του Δημήτρη, ο οποίος διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία στην ηλικία των 5,5 ετών: «Τα συμπτώματα μας ξεγέλασαν λίγο, γιατί ήτανε συμπτώματα μιας απλής ίωσης: υψηλός πυρετός, διάρροια. Σε επικοινωνία που είχαμε με την παιδίατρο, μας είπε να περιμένουμε 2-3 μέρες, γιατί προφανώς είναι κάποια γαστρεντερίτιδα, κάτι όμως το οποίο δεν κάναμε. Την επόμενη μέρα πήγαμε το παιδί στο νοσοκομείο, όπου και διαγνώστηκε και η ασθένειά του».
Φόβος: Το πρώτο συναίσθημα
Στο άκουσμα της λέξης «καρκίνος» από την πρώτη ορθή διάγνωση, το συναίσθημα που περιγράφουν όλοι οι γονείς είναι ο φόβος, ή «τρόμος», όπως το χαρακτηρίζει η μαμά της Ζένιας: φόβος για τη νόσο, φόβος για την ίδια τη διάγνωση, φόβος για τη θεραπεία και τα αποτελέσματά της, φόβος για την επόμενη μέρα.
«Το χάνω το παιδί», είναι η πρώτη – σχεδόν αυτόματη – σκέψη πολλών γονέων, όπως συνέβη και με τον μπαμπά του Δημήτρη.
Αμέσως μετά, ακολουθεί ο πανικός, η απόγνωση, ο θυμός, ο «πόνος», όπως τον περιγράφουν η μαμά της Κωνσταντίνας, του Βασίλη και της Ηλιάνας. Το μυαλό πηγαίνει κατευθείαν στον δύσκολο δρόμο που έχουν να διανύσουν τόσο οι ίδιοι όσο και το παιδί τους: δωμάτια νοσοκομείων, θεραπείες, απομόνωση, απομάκρυνση του παιδιού από τα αγαπημένα του πράγματα και πρόσωπα, το παιχνίδι, την ξεγνοιασιά, από την ίδια του την παιδικότητα…
Όπως η Ζένια που έμεινε μακριά από τα γήπεδα του βόλεϊ που αγαπούσε από παιδί, όπως μας λέει η μαμά της.
Η επόμενη μέρα
Η ορθή διάγνωση της ασθένειας ακολουθείται από τη στοχευμένη και εξατομικευμένη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί. Τότε είναι που έρχεται η μάχη που πρέπει να δοθεί από όλους: οι κύκλοι χημειοθεραπειών και η παραμονή στο νοσοκομείο είναι μια διαδικασία επίπονη για ολόκληρη την οικογένεια.
Πρόκειται για την περίοδο που τα συναισθήματα μπερδεύονται μεταξύ τους και η ελπίδα ότι «όλα θα πάνε καλά» είναι αυτή με την οποία πορεύονται γονείς και παιδιά μέρα με τη μέρα. Από τη μία, μέσα τους βρίσκεται η αισιοδοξία και η πίστη στους γιατρούς τους, στους οποίους έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για την επόμενη μέρα. Από την άλλη, η αγωνία για αυτήν την επόμενη μέρα και η σκέψη ότι ξαφνικά κάτι μπορεί να πάει στραβά βρίσκεται πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού τους.
Η Ίαση
«Εντέλει, όλα πήγαν καλά», λέει με ανακούφιση ο μπαμπάς του Δημήτρη, όταν επιτέλους ο Δημήτρης είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο και την ίδια την ασθένεια.
Αποδυναμώνουμε τον φόβο. Δυναμώνουμε τον αγώνα για ζωή.
Σε αυτόν τον σκληρό αγώνα, έρχονται οι νεράιδες και τα ξωτικά του Make–A–Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) να σταθούν δίπλα στο παιδί και τους γονείς. Η εκπλήρωση της ευχής δίνει στο παιδί και τον γονιό – που βλέπει το παιδί του ξανά να χαμογελά μετά από τόσο πόνο – τη δύναμη να αποδυναμώσουν τον φόβο μέσα τους. Χαρίζει το κίνητρο να αντικαταστήσουν την αγωνία για τον θάνατο, με την ελπίδα για ζωή, την ίδια τη ζωή.
«Η εκπλήρωση της ευχής του Βασίλη πρόσφερε τόνους χαράς, χαμόγελα που είχαμε τόσο πολλή ανάγκη να δούμε στο παιδί μας. Το Make–A–Wish αλλάζει ζωές.»
Λόγια μαμάς Βασίλη
«Η ευχή ήταν μια ευλογία για τη Ζένια. Της έδωσε φτερά, της έδωσε όρεξη για ζωή. Της έδωσε δύναμη και ελπίδα»
Λόγια μαμάς Ζένιας
«Ο Δημήτρης άλλαξε ψυχολογία, άλλαξε διάθεση, αλλάξαμε κι εμείς διάθεση. Θεωρώ ότι περνάει ένα μήνυμα στο παιδί ότι όλα θα πάνε καλά. Αφού έγινε αυτό που έχεις μέσα σου, μπορείς να γίνεις και καλά»
Λόγια μπαμπά Δημήτρη
«Η ευχή της Ηλιάνας μας, μάς προσέφερε μεγάλη χαρά, συγκίνηση και ελπίδα. Ελπίδα ότι όλα τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν – μικρά και μεγάλα – δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πόσο πιστεύεις στα όνειρά σου και οι νεράιδες πιστεύουν στα όνειρα και τα πραγματοποιούν!»
Λόγια μαμάς Ηλιάνας
Ο καρκίνος στα παιδιά μπορεί να θεραπευτεί
Δείτε προηγούμενα ενημερωτικά βίντεο και καμπάνιες