Εύχομαι να αποκτήσω ένα παραμυθένιο δωμάτιο – Μ., 4

Η 4χρονη πρωταγωνίστρια της σημερινής μας ιστορίας ευχής, η Μ., είναι ένα κορίτσι γεμάτο φαντασία και όνειρα. Ευχήθηκε να αποκτήσει το πιο παραμυθένιο δωμάτιο, που θα μπορούσε να φανταστεί, με κρεβάτι-κουκέτα, για να κοιμάται στα ψηλά, και από κάτω ένα γραφείο για τις ζωγραφιές της, που του χρόνου θα γίνουν το σημείο μελέτης της, καθώς θα ξεκινήσει στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Τρελαίνεται για μονόκερους, έντονα χρώματα, και χρυσόσκονη, και ονειρεύεται μια μέρα να γίνει σαν την αγαπημένη της πριγκίπισσα, τη Ραπουνζέλ.

Το ταξίδι της ευχής της ξεκίνησε και τα λόγια της μητέρας της το περιγράφουν με τον πιο όμορφο τρόπο: «Όταν ήρθαμε στο γραφείο σας, είδα την Μ. να φεύγει από την αγκαλιά μου για πρώτη φορά, από τότε που νόσησε. Έτρεχε, έπαιζε μαζί σας και χαμογελούσε. Κάθε τηλέφωνό σας της έδινε χαρά και την έκανε να ξεχνάει ό,τι την απασχολούσε. Της δώσατε πίσω τα όνειρα και την παιδικότητά της!»

Όσο εκείνη βρισκόταν στην Αθήνα για τις θεραπείες της, η οικογένειά της και οι νεράιδες έβαλαν τα δυνατά τους για να είναι έτοιμο το καινούργιο της δωμάτιο, όταν επέστρεφε. Και τα κατάφεραν! Τη μεγάλη μέρα, λοιπόν, όλη η οικογένεια, μαζί με συγγενείς και φίλους, μαζεύτηκε στο σπίτι της για να της κάνουν την πιο όμορφη έκπληξη. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη χαρά και ανυπομονησία, ενώ λουλούδια, μπαλόνια και δώρα κατέκλυζαν τον χώρο.

Όταν η Μ. άνοιξε την πόρτα, την υποδέχθηκαν με φωνές “έκπληξη!” και πολύχρωμα μπαλόνια να πετούν στον αέρα. Στην αρχή, έμεινε άφωνη, αλλά σύντομα άρχισε να αγκαλιάζει τους αγαπημένους της και να τρέχει χαρούμενη ανάμεσά τους. Ξεκίνησαν να μιλάνε για την ευχή της και μάντευαν τι θα μπορούσε να ήταν. Όταν τελικά μάντεψαν σωστά, της αποκάλυψαν ότι υπήρχε ένα μονοπάτι από αστέρια που θα την οδηγούσε στο καινούργιο της δωμάτιο.

Μαζί με τους γονείς της, ανέβηκε τα σκαλιά και όταν άνοιξε την πόρτα, αντίκρισε το δωμάτιο των ονείρων της. Τα μάτια της έλαμπαν από ενθουσιασμό, καθώς άνοιγε κουτιά, συρτάρια και ντουλάπια. Από τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να ανέβει στο νέο της κρεβάτι και να θαυμάσει το λιλά πάπλωμα, το αγαπημένο της χρώμα. Η σκηνή, όμως, η “μυστική” της φωλιά, έγινε αμέσως το αγαπημένο της σημείο.

Μετά την εξερεύνηση, κατέβηκε τα σκαλιά φωνάζοντας τους φίλους της: «Παιδιά, ανεβείτε!». Μαζεύτηκαν όλοι στο δωμάτιο και μπήκαν στη σκηνή για να παίξουν. Εκεί, η Μ. τους μοίρασε δώρα, και το δωμάτιο είχε πλημμυρίσει με χαρούμενες φωνές, γέλια και παιχνίδι. Το χαμόγελο δεν έφυγε στιγμή από το πρόσωπό της, και η μέρα αυτή θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη της, σαν ένα παραμύθι που έγινε αληθινό.

 

Δείτε περισσότερες ιστορίες ευχών