Εύχομαι να αποκτήσω ένα laptop τελευταίας τεχνολογίας – Μάριαμ, 15

Η γλυκιά Μάριαμ είχε μία πολύ δυνατή επιθυμία: να αποκτήσει ένα laptop τελευταίας τεχνολογίας. Είναι κάτι που χρειάζεται στην καθημερινότητά της για τα διαδικτυακά μαθήματα και τις εργασίες της, αλλά και στον ελεύθερό χρόνο της, για να βλέπει YouTube, ταινίες και να ακούει τη μουσική που της αρέσει.

Το τι εκτυλίχθηκε την ημέρα της εκπλήρωσης της ευχής της, μας το διηγείται η νεράιδα Φανή, που το έζησε μαζί με τη Μάριαμ και την οικογένειά της:

«Πρώτος σταθμός  μας,  για να γνωριστούμε  καλύτερα (αυτός υποτίθεται ότι ήταν απλά ο σκοπός της ημέρας),  ήταν ένα όμορφο εστιατόριο, όπου μας υποδέχτηκαν με χαρά. Η συζήτηση κύλησε πολύ όμορφα και σε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα και μάθαμε και πολλά πράγματα για τη Μάριαμ. Είναι ένα πολύ ώριμο και συνειδητοποιημένο παιδί, με ευαισθησίες, αξίες, γενναιότητα. Μας εκμυστηρεύτηκε πόσο πληγώθηκε από πρόσωπα που απομακρύνθηκαν τελείως, όταν είχε ανάγκη τη στήριξή τους περισσότερο από ποτέ. Κατάλαβε ότι η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα, που είναι και στο χέρι μας να τα υπερβαίνουμε και να πηγαίνουμε παρακάτω, να αφήνουμε πίσω άσχημες στιγμές, γιατί σίγουρα κάποιες όμορφες μας περιμένουν.

Όταν είχαμε σχεδόν τελειώσει με το φαγητό, ένα γράμμα από τη νεράιδά της την πληροφόρησε  για την επίσκεψη στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Επιβιβαστήκαμε στο βανάκι και ξεκινήσαμε. Φθάνοντας, συναντήσαμε τον ξεναγό μας και αφού τα παιδιά ανέβηκαν στο αμαξάκι, ξεκίνησαν την περιπλάνηση. Ενθουσιάστηκαν όταν τάισαν τις καμηλοπαρδάλεις και η νεράιδα φρόντισε να επιβραβεύσει τη Μάριαμ δίνοντάς της ένα μικρό – αλλά πολύτιμο – κουτάκι: τα ακουστικά για το laptop. Ξετρελάθηκε! Συνεχίσαμε την περιήγησή μας σε φώκιες, ιπποπόταμους, ρινόκερους, ελέφαντες, λιοντάρια, φίδια, πεταλούδες, λεμούριους, ζέβρες, στρουθοκαμήλους, εξωτικά πουλιά και φυσικά στα παιχνιδιάρικα δελφίνια. Ο  ξεναγός μάς έδωσε πολύτιμες πληροφορίες και μας οδήγησε στον τελικό προορισμό μας, στο καφέ.

Ένα μικρό λοφάκι με δώρα περίμεναν τη Μάριαμ! Η διάταξη ήταν τέτοια, που το τελευταίο κουτί ήταν και το πολυπόθητο laptop. Μέχρι όμως να φτάσει εκεί, κάθε φορά που άνοιγε ένα πακέτο, τα μάτια της έλαμπαν όλο και περισσότερο, το χαμόγελό της όλο και πλάταινε, η συγκίνηση στα μάτια των γονιών όλο και μεγαλύτερη. Ανοίγοντας το τελευταίο κουτί, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα χαράς και μοίραζε απλόχερα σφιχτές αγκαλιές.

Και τότε συνέβη κάτι τελείως απρόσμενο: ένα σχολείο από το Κιλκίς, που επισκεπτόταν το πάρκο, κάθισε παραδίπλα. Ήταν η στιγμή που θα της εμφανίζαμε την τούρτα της για να της πούμε ότι η ευχή της εκπληρώθηκε και ρώτησα τα παιδιά και τους καθηγητές αν ήθελαν να συμμετέχουν, κάτι που αποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά. Έτσι, δημιουργήθηκε μία ατμόσφαιρα σαν να ήταν σε προαύλιο σχολείου και η συναναστροφή, που υποχρεώθηκε το κορίτσι μας να στερηθεί λόγω της ασθένειάς της, ήταν εκεί. Η χαρά και η συγκίνηση όλων μας απογειώθηκε όταν την πλησίασε ένα από τα παιδιά, χωρίς φυσικά να γνωρίζονται, και της χάρισε ένα βραχιόλι. Αυτή είναι η δύναμη της ευχής!

Δείτε περισσότερες ιστορίες ευχών