#εύχομαι κανένα παιδί να μη χρειάζεται…
…ως αφετηρία του ονείρου του μία ασθένεια!
Ήρθε η ώρα να σας συστηθώ κι εγώ! Είμαι η Ελισάβετ και είμαι 10 ετών. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός απ’ όταν ήμουν κι εγώ σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας μου. Πήγαινα σχολείο, έκανα φίλους, έπαιζα, διάβαζα.
Μέχρι που… όλα άλλαξαν. Διαγνώστηκα με λέμφωμα Hodgkin. Στο νοσοκομείο ένιωθα τεράστια μοναξιά. Όταν όλα τα παιδιά πήγαιναν σχολείο τα πρωινά και έπαιζαν τα απογεύματα, εγώ περνούσα όλες τις ώρες της ημέρας ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους, με μόνους φίλους μου τους γιατρούς και τις νοσοκόμες.
Ήταν όσο δύσκολο ακούγεται, αλλά εγώ κατάφερα να σταθώ πιο δυνατή από τον καρκίνο και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχω τελειώσει με τις θεραπείες μου και μπορώ σιγά-σιγά και με προσοχή να επιστρέψω στην καθημερινότητά μου.
Δεν θα επιστρέψω η ίδια Ελισάβετ… τόσο εμφανισιακά όσο και ψυχικά. Οι αναμνήσεις που μου άφησε η ασθένεια είναι κακές και δεν αρμόζουν στις αναμνήσεις ενός παιδιού. Από την άλλη, το καπέλο δεν το επέλεξα σαν στυλ, αν και είναι όντως στυλάτο, το παραδέχομαι. Το φοράω για να καλύψω την απώλεια των μαλλιών μου από τις θεραπείες. Αν και δεν ήταν επιλογή μου που έπεσαν τα μαλλιά μου, πολλές φορές ντρέπομαι για αυτό και για το τι θα πουν τα άλλα παιδιά που θα με δουν.
Ας μιλήσουμε, όμως, για κάτι πιο χαρμόσυνο: το ταξίδι της ευχής μου! Μου έδωσε δύναμη και αυτοπεποίθηση. Ευχήθηκα για ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας, που μεν ήταν το όνειρό μου να αποκτήσω, θα με βοηθούσε δε να κρατάω επικοινωνία με τους φίλους μου, μειώνοντας το αίσθημα της μοναξιάς που ένιωθα στο νοσοκομείο. Η νεράιδά μου είχε οργανώσει μία καταπληκτική ημέρα, μίλια μακριά από τη μέχρι τότε ρουτίνα μου. Μάλιστα, μου έκανε και πλάκα ότι ξέχασε το νέο μου κινητό. Μερικά δώρα, όμως, αργότερα εμφανίστηκε κάτω από μία σακούλα φαγητού και στην επόμενη θεραπεία μου δεν ένιωθα τόσο μόνη.
Παραπάνω σας περιέγραψα τη δύναμη της ευχής. Θα αναρωτιέστε πώς το Make-A-Wish Ελλάδος μού χάρισε και αυτοπεποίθηση. Οι νεράιδες μού ζήτησαν να γίνω μία από τους πρωταγωνιστές του νέου εκπαιδευτικού προγράμματος Αστέρι της Ευχής για το σχολικό έτος 2023 – 2024, με θέμα τη συμπερίληψη. Στην αρχή, δίστασα. Σκέφτηκα ότι η φωτογραφία μου χωρίς μαλλιά σε όλα τα σχολεία μπορεί να μη βοηθούσε να με αποδεχτούν τα άλλα παιδιά. Όμως, το ξανασκέφτηκα. Θα γινόμουν ΕΓΩ αυτή που θα έδινε δύναμη σε παιδιά σαν εμένα και που η ασθένεια τους δημιούργησε ανασφάλειες, αλλά και ένα «μάθημα ζωής» στα υπόλοιπα παιδιά που δεν γνωρίζουν πώς είναι να έχεις περάσει κάτι τέτοιο. Και το έκανα! Τώρα, η αφίσα μου είναι σχεδόν σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας και είμαι γεμάτη περηφάνεια και αυτοπεποίθηση!
