Εύχομαι να αποκτήσω ένα πιάνο – Ι., 10

«Επιτέλους μπορώ να φωνάξω!», ήταν τα λόγια του Ι. μόλις αντίκρυσε το πιάνο, που με πολλή λαχτάρα είχε ζητήσει από τη νεράιδα στην αρχή αυτού του μαγευτικού ταξιδιού. Η αγάπη του για το πιάνο ξεκίνησε από μικρή ηλικία, που στον ελεύθερο του χρόνο έκανε μαθήματα σε ωδείο. Όταν έφτασε η μέρα που θα το αποκτούσε, δεν είχε ιδέα τι επρόκειτο να συμβεί.

Μαζί με την οικογένειά του και με τη δασκάλα μουσικής του, πήγαν στο Μέγαρο Μουσικής, όπου θα έκαναν μία ξενάγηση και θα έβλεπαν όλα τα πιάνα – ή τουλάχιστον έτσι του είχαν πει. Η νεράιδα, όμως, του ετοίμαζε μία πιο μεγάλη έκπληξη! Κάλεσε όλους τους φίλους και συγγενείς και ετοίμασε μία ιδιαίτερη συναυλία, που ο πρωταγωνιστής φυσικά ήταν ο ίδιος. Φτάνοντας στον χώρο που θα γινόταν η συναυλία, ο Ι. αντίκρυσε το πιάνο και μόλις κάθισε για να παίξει, εμφανίστηκαν όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα!

Η συναυλία ξεκίνησε, με συγγενείς και φίλους να μην μπορούν να κρατήσουν τα δάκρυα τους. Ξάφνου εμφανίστηκε και ο Λυμπέρης, ένα παιδί ευχής που διαπρέπει στο πιάνο και με μεγάλη χαρά παραβρέθηκε στην τόσο ιδιαίτερη αυτή συναυλία. Μαζί με τον Ι. χάρισαν μοναδικές στιγμές στο «κοινό»!

Ήταν μία συγκινητική στιγμή και ακόμη περισσότερο γιατί στον ίδιο ακριβώς χώρο ήταν προγραμματισμένη η συναυλία του ωδείου που θα έδινε ο Ι. πριν πολύ καιρό, όμως λόγω της διάγνωσης τότε δεν είχε καταφέρει να παραστεί. Τώρα, λοιπόν, τη ζούσε στο έπακρο και με όλα τα αγαπημένα του άτομα δίπλα του. Οι εκπλήξεις όμως δεν είχαν τελειώσει… Η μεγαλύτερη έκπληξη τον περίμενε στο σπίτι. Μόλις έφτασαν, το πιάνο ήταν εκεί και τον περίμενε. Αρχικά δεν το πρόσεξε, αλλά μόλις το αντίκρυσε στο σαλόνι του σπιτιού, δεν μπορούσε να το πιστέψει! Έγιναν αχώριστοι και έπαιζε μέχρι να κοιμηθεί και το επόμενο πρωί, μόλις ξύπνησε, είπε στη μητέρα του: «Μέχρι να μου ετοιμάσεις το πρωινό, εγώ θα παίξω λίγο!».