Εύχομαι να πάω στην Disneyland, Paris – Δανιήλ, 3, κυστική ίνωση
«Πήγαινε πάνω κάτω χορεύοντας. Πρώτη φορά στην ζωή μου έχω ακούσει τον Δανιήλ να γελάει τόσο δυνατά. Ήξερα τότε ότι έχει ζήσει την καλύτερη μέρα της ζωής του. Μας γέμισε αυτή η εμπειρία. Μα πιο πολύ από όλα μας γέμισε η αγάπη σας, το πως μπορέσατε να οργανώσετε και να σκεφτείτε για μας πριν από εμάς.». Αυτές ήταν μερικές από τις φράσεις από το γράμμα που μας έστειλε η μαμά του Δανιήλ. Λέξεις, φράσεις, που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά μας!
Όλοι έχουμε ακούσει από μικροί το παραμύθι του Πίτερ Παν, το ανέμελο και σκανδαλιάρικο παιδί, που αρνείται να μεγαλώσει. Ο Πίτερ Παν είναι και ο λατρεμένος ήρωας του Λ., που η παιδικότητα και η ανεμελιά της ψυχής του θα τον κρατήσουν για πάντα παιδί. Αυτή η συνάντηση στην Disneyland ήταν… καρμική!
Ένας μεγάλος και ισχυρός δεσμός αγάπης και εμπιστοσύνης αναπτύχθηκε ανάμεσα στην οικογένεια της Ε. και τις νεράιδες. Είναι, όμως, πολλές φορές που τα δικά μας λόγια δεν αρκούν για να περιγράψουν την ιστορία των παιδιών μας. Σας παραθέτουμε, λοιπόν, το γράμμα της μαμάς της, μετά το ταξίδι τους στην Disneyland. Η μαμά της δεν διηγείται μόνο όλες τις μαγευτικές στιγμές που έζησαν στο ταξίδι τους. Διηγείται ολόκληρη την ιστορία της Ε.!
χορηγίας…και συνεχίζουμε!
Ανοίγοντας την πόρτα, ο Παναγιώτης σάστισε. Ό,τι κρατούσε στα χέρια του, βρέθηκε στο πάτωμα. Οι λέξεις είχαν κολλήσει. Μετά από πολλή ώρα, κατάφερε να πει δύο λέξεις: «Ό,τι καλύτερο». Πώς δύο τόσο απλές λέξεις θα μπορούσαν ποτέ να ειπωθούν με τόση συγκίνηση;
«Θα μπορούσα να γράφω για ώρες/ ημέρες, σχετικά με όλα τα θετικά συναισθήματα, τις εμπειρίες ζωής και όλο το αντίκτυπο που είχε η εκπλήρωση της ευχής, κυρίως στον Παναγιώτη, αλλά και σε εμάς. Όλοι μας επωφεληθήκαμε στο έπακρο και ενθουσιαστήκαμε από αυτήν την καταπληκτική εμπειρία», ήταν οι πρώτες λέξεις στο γράμμα του μπαμπά του Παναγιώτη.
Βγαίνοντας από τα backstage, η Δώρα κρατούσε κάτι επιπλέον στα χέρια της. Ήταν το γιλέκο του Χρήστου. «Η πανοπλία του», όπως ο ίδιος το αποκαλούσε.
Τα δύο από τα τρία συλλεκτικά Lego Star Wars περίμεναν τον Μάξιμο στη γραμμή του τερματισμού. Με τις δύο τεράστιες συσκευασίες τους αγκαλιά, ο Μάξιμος πήγε να αποχωρίσει. «Πού ξέρεις; Μπορεί να τα ξαναπούμε!», του είπε ο εθελοντής που τον συνόδευε, πριν φύγει. Ήξερε κάτι που δεν ήξερε ο Μάξιμος;