🚪 Η μητέρα της Μαρίας τη βοήθησε να περπατήσει μέχρι την κλειστή πόρτα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, πιάσαμε τον εαυτό μας να χαμογελά συγκινημένα, παρακολουθώντας την αντίδραση της Μαρίας. Είχε ξεσπάσει σε γέλια, γέλια ευγνωμοσύνης, χαράς και τρυφερότητας!
📱 Όταν μία μητέρα μας εκμυστηρεύεται ότι είχε καιρό να δει τα μάτια του παιδιού της να χαμογελάνε με αυτόν τον τρόπο, γνωρίζουμε πως… αποστολή εξετελέσθη!
💻 Φίλοι άρχισαν εμφανίζονταν από το πουθενά ο ένας μετά τον άλλον. Σημαίες με το όνομα του Κωνσταντίνου πλεγμένο κυμάτιζαν στα χέρια τους. Δώρα άρχισαν να κάνουν κι αυτά την εμφάνισή τους Ήταν, άραγε, η ημέρα της ευχής του; Είχε έρθει ο νέος του υπολογιστής;
🐶 Η Ε. πρέπει να αποφεύγει την έντονη σωματική δραστηριότητα. Χρειαζόταν, λοιπόν, μία καλύτερη φίλη να φροντίζουν η μία την άλλη, παίζοντας με τους δικούς της «ρυθμούς». Έτσι, λίγο καιρό μετά, η Λούσι μπήκε στη ζωή της και με μάτια που έλαμπαν, η Ε. την πήρε αγκαλιά και ξεκίνησαν για την πρώτη της ξενάγηση στο παντοτινό της σπίτι!
🏰 «Η νεράιδα ας βάλει μέσα ό,τι μπορεί και ας είναι έτοιμο το δωμάτιο όποτε μπορεί», μας είπε η Άννα, ένα γλυκό κορίτσι, που έχει μάθει από μικρή να είναι υπομονετική και να μη βιάζεται. Κι επειδή η υπομονή είναι αρετή, όπως λένε, οι νεράιδες έκαναν τα αδύνατα-δυνατά, ώστε να γίνει το δωμάτιό της όπως ακριβώς το ονειρευόταν και… όσο πιο γρήγορα γινόταν!
🎹 Η Μαρία δεν γνώριζε από νότες και οκτάβες. Όταν μας είπε πως η ευχή της ήταν να αποκτήσει ένα πιάνο, ξαφνιαστήκαμε. Έπρεπε να σιγουρευτούμε, να επιβεβαιώσουμε, να μάθουμε. Ήταν όντως η βαθύτερη ευχή της; Ένας τρόπος υπήρχε να το ανακαλύψουμε: μαθήματα μουσικής και πιάνου!
👨🦼 Αυτονομία. Αυτή ήταν η ευχή του Ερμή! Η ειδική περιπατούρα-ορθοστάτης θα του έδινε τη δυνατότητα να κάνει μόνος του βήματα καθημερινά. Στα πρώτα βήματα αυτά, λοιπόν, παρών ήταν και ο Λυμπέρης, ένα ακόμα παιδί ευχής, που με άπλετη χαρά παρευρέθηκε στην εκπλήρωση της ευχής του Ερμή, «ντύνοντάς» της μουσικά, παρέα με τον αδερφό του!
🏰 Οι θεραπείες και η απόσταση από το σπίτι καθυστερούσαν την εκπλήρωση της ευχής της Κατερίνας μας. Η συνονόματη νεράιδα, όμως, πήρε μία γενναία απόφαση: να «μεταμορφώσει» το δωμάτιο του ξενώνα, ώστε η προσμονή για τη μεγάλη αποκάλυψη να αντικαταστήσει τη μοναξιά των θεραπειών.
🦸♂️ Μέσα από το ταξίδι της ευχής του, ο Γιόνιαν αναζήτησε ξανά αυτό που του είχε λείψει: το να είναι παιδί. Η ευχή του ήταν… παιχνίδια. Όχι πολλά. Στο σπίτι, άλλωστε, είχε κι άλλα. Ίσα-ίσα να παίζει με τον αδερφό του στο νοσοκομείο. Νεράιδες και ξωτικά έκαναν τα αδύνατα δυνατά. Η ημέρα που θα του θύμιζε και πάλι ότι είναι παιδί είχε καταφθάσει!