Εύχομαι να αποκτήσω ένα κινητό, Ειρήνη, 17 και Μαργαρίτα, 14
Δύο ευχές, δύο αγαπημένες αδελφές, μία μαγική μέρα! Μάς αγκάλιασαν σφιχτά και οι αγκαλιές τους, ήταν για εμάς επιβεβαίωση, ότι είχαμε επιτύχει το σκοπό μας εις διπλούν!
Δύο ευχές, δύο αγαπημένες αδελφές, μία μαγική μέρα! Μάς αγκάλιασαν σφιχτά και οι αγκαλιές τους, ήταν για εμάς επιβεβαίωση, ότι είχαμε επιτύχει το σκοπό μας εις διπλούν!
Ντυμένη κατάλληλα για την περίσταση με το καινούριο της φούξια φόρεμα, η Αλία όμορφη σαν πριγκίπισσα, πέρασε το κατώφλι του δωμάτιου της. Και ήταν όλα, όπως τα είχε ονειρευτεί. Τα χρώματα, τα έπιπλα, τα διακοσμητικά αντικείμενα, το κρεβάτι…
Η χαρά του ήταν απερίγραπτη! Το πήρε με λαχτάρα στα χεράκια του και για πολύ ώρα το κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του, μαζί με τα νέα παιχνίδια, που το συνόδευαν!
Η μικρή Μαρίνα μάς εξέπληξε όλους με την ωριμότητα και την αποφασιστικότητά της. Ήθελε να αλλάξουν τα πάντα στο δωμάτιό της… ή σχεδόν τα πάντα! Έτσι λοιπόν, οι νεράιδες ξεκίνησαν δουλειά, αναμειγνύοντας χρώματα με μπόλικη νεραϊδόσκονη και αγάπη, ενώ περίμεναν με αγωνία να την υποδεχτούν!
Είναι λάτρης των «Αυτοκινήτων» της Disney, των γρήγορων αυτοκινήτων και της ταχύτητας γενικότερα! Οι νεράιδες χωρίς να χάσουν χρόνο ξεκίνησαν τις ετοιμασίες. Αφού καταστρώθηκε το σχέδιο, τα τηλέφωνα πήραν «φωτιά» και ο ξυλουργός έπιασε δουλειά!
Το πρόσωπό του έλαμψε όταν το κράτησε στα χέρια του για πρώτη φορά και αμέσως άρχισε να το επεξεργάζεται. «Πόσο χαρούμενο είναι σήμερα το αγόρι μου…», ήταν τα λόγια της μαμάς του.
Θέλοντας να κάνουμε την ευχή του μαγική, φέραμε τον μικρούλη μας μαζί με την οικογένειά του από το χωριό που μένουν στη Θεσσαλονίκη. Όταν αντίκρισε το σπίτι που θα έμεναν για δύο μέρες, δεν μπορούσε να το πιστέψει! Και μέσα σε λίγα λεπτά, ο μικρός έπαιζε με τα μπαλόνια και πόζαρε στο φακό της φωτογράφου γεμάτος χάρη!
«Όταν μπαίνω στο νοσοκομείο δεν περνάει η ώρα! Θέλω να έχω τον υπολογιστή μου, για να επικοινωνώ με τις φίλες μου, να κάνω τα μαθήματά μου και να παίζω παιχνίδια!» Η φωνούλα της στο τηλέφωνο μάς άφηνε κάθε φορά να καταλάβουμε το μέγεθος της προσμονής της, για την ημέρα εκπλήρωσης της ευχής της.
Από την πρώτη στιγμή που συναναστραφήκαμε μαζί του, είχαμε αντιληφθεί ότι ήταν ένα πολύ ξεχωριστό παιδί. Στο γραφείο ζούσαμε για τη στιγμή αυτής της εκπλήρωσης… να προσφέρουμε στο Χρήστο αυτό που θα τον βοηθούσε να γίνει ο καλύτερος σε αυτό που κάνει, δηλαδή στο αγαπημένο του άθλημα, το μπάσκετ.