Εύχομαι να αποκτήσω ένα δωμάτιο – Ελευθερία, 9
Γύρισε το κλειδί και σταμάτησε ο χρόνος. Τα συναισθήματα της? Έκπληξη, χαρά, ενθουσιασμός, ευτυχία, ευγνωμοσύνη, ικανοποίηση, ανακούφιση…
Γύρισε το κλειδί και σταμάτησε ο χρόνος. Τα συναισθήματα της? Έκπληξη, χαρά, ενθουσιασμός, ευτυχία, ευγνωμοσύνη, ικανοποίηση, ανακούφιση…
«Είναι αυτό που θα με κάνει περισσότερο χαρούμενο!» ομολόγησε στις καλές του νεράιδες, «Γιατί και θα μπορώ να παίζω μόνος μου τώρα που βρίσκομαι στο νοσοκομείο, και μαζί με τους φίλους μου όταν επιστρέψω στο σπίτι μου!»
Ο νεαρός μας, είναι φανατικός gamer κι έχει τρέλα με την Apple. Ξέρει τα πάντα για την εταιρεία, ενημερώνεται συνεχώς για τις εξελίξεις και τις αναβαθμίσεις που γίνονται στο λογισμικό και γενικά τον συναρπάζει το πόσο προηγμένα τεχνολογικά είναι τα προϊόντα της. Η ευχή του, λοιπόν, δε θα μπορούσε να ήταν άλλη από το να αποκτήσει έναν υπολογιστή iMac.
«Τι σου αρέσει περισσότερο;» τη ρωτήσαμε. «Το κάστρο μου φυσικά! Δεν έχει κανείς άλλος κάτι τέτοιο! Αλλά όλα μου αρέσουν, όλα! Έχω το ομορφότερο δωμάτιο και θα ξυπνάω κάθε πρωί σαν μια πριγκίπισσα!»
Μια υπέροχη ημέρα χαράς και εκπλήξεων έφτασε στο τέλος της, όμως τα καλύτερα ξεκινούσαν… Η ζωή βρισκόταν μπροστά του. Έχει να δώσει πολλούς αγώνες ακόμα και θα συνεχίσει να αγωνίζεται, μέχρι να βγει νικητής. Βαγγέλη, σου ευχόμαστε καλά παιχνίδια!
Με ένα πελώριο χαμόγελο μας υποδέχτηκε η Χριστίνα, ανοίγοντας την εξώπορτα του σπιτιού της, μαζί με τον Νίκο και τον Ορέστη, τα 2 αγαπημένα της αδέλφια!
Η βαθύτερη επιθυμία της Βαρβάρας μας ήταν να αποκτήσει μια φωτογραφική μηχανή. Ήθελε με κάποιο τρόπο να καταφέρει να κλειδώσει τις αναμνήσεις της, ώστε να ανατρέχει στο χρόνο, να τις ξαναζεί και να τις μοιράζεται με τους αγαπημένους της ανθρώπους
«Σας ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου…», ήταν τα λόγια αυτής της μαμάς, που παλεύει μόνη της με 3 παιδιά και με την ασθένεια του Νικόλα.
Ένας ντροπαλός, λιγομίλητος έφηβος, χωρίς το δικό του χώρο, ούτε καν το δικό του κρεβάτι, που κοιμόταν στον καναπέ του σαλονιού κάτι που επιβάρυνε τη νευρομυϊκή ασθένειά του. Την ημέρα της ευχής, όταν φτάσαμε στο σπίτι, το παιδί και οι γονείς του μας περίμεναν με ανυπομονησία να ξεκινήσουμε να ετοιμάζουμε το δωμάτιο.