Εύχομαι να αποκτήσω το δικό μου γήπεδο ποδοσφαίρου – Αριστείδης, 5, όγκος εγκεφάλου

Αγαπημένη μου νεράιδα,

Σ’ ευχαριστώ πολύ, που έκανες πραγματικότητα αυτό που σου ζήτησα. Θα σ’ έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου και θα σε σκέφτομαι πάντα, όταν θα παίζω στο γηπεδάκι μου με τους φίλους μου. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ και σ’ αγαπώ πολύ. Θα σε περιμένω με πολλή χαρά, να έρθεις να παίξουμε μαζί! Θέλω επίσης να έρθεις  στα επόμενα γενέθλιά μου να σε κεράσω!

Αυτά έγραψε ο Αριστείδης στη νεράιδά του, μετά την εκπλήρωση της ευχής του. Με όλη του την παιδική αθωότητα, εξέφρασε την αγάπη του και τη χαρά του, που θα έχει επιτέλους το δικό του γήπεδο για να παίζει ποδόσφαιρο.

Μεγάλος λάτρης του ποδοσφαίρου, δεν δίστασε λεπτό να μας πει ότι η ευχή του ήταν να αποκτήσει το δικό του γήπεδο ποδοσφαίρου. Το δικό του «γηπεδάκι», όπως μας είπε γλυκά, για να παίζει με τον αδερφό του και τους φίλους του. Θα ήθελε πολύ να έχει και τη στολή του αγαπημένου του τερματοφύλακα, καθώς και γάντια στο νούμερό του, γιατί δεν βρίσκει παιδικά και δεν μπορεί να γίνει σωστός τερματοφύλακας.

Νεράιδες και ξωτικά έβαλαν μπρος τις ετοιμασίες, που δεν ήταν και λίγες… Και σε λίγο καιρό, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου βρισκόταν στην αυλή του. Ένα γήπεδο με τα όλα του: τέρματα, διαγράμμιση, πάγκο για τους παίκτες, οθόνη για το σκορ και, φυσικά, μπάλες ποδοσφαίρου. Κι όταν όλα ήταν έτοιμα, οι νεράιδες οργάνωσαν μία σούπερ μέρα για τα εγκαίνια. Συγγενείς και φίλοι ήταν όλοι εκεί, να γιορτάσουν μαζί με τον Αριστείδη, ο οποίος ενθουσιασμένος έκοψε την κορδέλα και όρμησε στο γήπεδο. Αμέσως, άρχισε να ανοίγει τα δώρα του και φόρεσε μεμιάς τη στολή και τα γάντια του τερματοφύλακα. Ήταν πλέον ώρα για παιχνίδι!

Το εναρκτήριο λάκτισμα έδωσαν οι μαζορέτες και οι εθελόντριες, που είχαν αναλάβει χρέη διαιτητή. Ο Αριστείδης πετούσε! Ήταν τόσο χαρούμενος, που έλαμπε ολόκληρος. Η μητέρα του, συγκινημένη, μας ευχαριστούσε και μας είπε πως ήταν και είναι πολύ ευτυχισμένος κι αυτό τους κάνει κι εκείνους ευτυχισμένους!