Εύχομαι να πάω για ψώνια – Θ., 16

Η πρώτη φορά που ο Θ. ταξίδεψε στην Αθήνα για κάτι καλό και όχι για να κλειστεί σε μία νοσοκομειακή αίθουσα, ήταν για την εκπλήρωση της ευχής του. Πόση χαρά έκρυβε αυτό το ταξίδι! Ο Θ. είναι ένα εξαιρετικό παιδί, στην εφηβεία, που με την πολύτιμη καθοδήγηση της οικογένειάς του, καταφέρνει να διαχειρίζεται την αβεβαιότητα και την αγωνία που του γεννά η ασθένειά του. Έχει αποδεχθεί ότι κάποια πράγματα, όπως το αγαπημένο του ποδόσφαιρο, δεν θα μπορεί να τα κάνει πλέον και στρέφει την προσοχή του σε όσα μπορεί να κάνει, όπως το να γίνει γιατρός για να βοηθάει κι αυτός με τη σειρά του όσους έχουν ανάγκη.

Του αρέσουν πολύ τα ψώνια και δεν κουράζεται καθόλου! Έχει, μάλιστα, μεγάλη αδυναμία στα παπούτσια. Έτσι, λοιπόν, ευχήθηκε να κάνει πολλά ψώνια από τα αγαπημένα του καταστήματα και περίμενε υπομονετικά να έρθει αυτή η στιγμή. Και ήρθε!

Ένα υπέροχο ξενοδοχείο υποδέχτηκε την οικογένεια, για ένα διήμερο που προμήνυε μόνο όμορφες στιγμές. Ξεκίνησαν νωρίς την ημέρα τους, για να έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους. Πήγαιναν από κατάστημα σε κατάστημα, δοκίμαζε ρούχα, ζητούσε την άποψη των εθελοντών, και γενικά βίωνε χωρίς έγνοιες και ανησυχίες τα ψώνια του.

Για πρώτη φορά δεν ένιωθε τον περιορισμό και αγόραζε ό,τι πραγματικά του άρεσε! Για αυτόν ήταν το καλύτερο συναίσθημα που είχε βιώσει. Ανεμελιά και ελευθερία ήταν τα συναισθήματα που πλημμύρισαν τον Θ., που βίωνε τη μέρα αυτή στο έπακρο. Έκαναν και το διάλειμμά τους για να φορτίσουν ενέργεια με ένα λαχταριστό γεύμα, πριν συνεχίσουν τα ψώνια τους.

Μία πεντανόστιμη τούρτα έκλεισε γλυκά την ημέρα τους και ο Θ. θα επέστρεφε στο σπίτι του γεμάτος μόνο θετικά συναισθήματα και εικόνες, έχοντας ζήσει την ωραιότερη μέρα της ζωής του, όπως μας εξομολογήθηκε η μητέρα του.