🚪 Το βλέμμα που είδαμε στα μάτια των γονιών της Βασιλικής στην εκπλήρωση της ευχής της μαρτυρούσε όλη την αγάπη και την ανακούφιση που νιώθει κάθε γονιός, όταν μετά από μια μεγάλη ανηφόρα μπορεί να αντικρίσει ξανά το φως και την ελπίδα στο πρόσωπο του παιδιού του.
✨ Και τα ταξίδια άρχισαν ξανά! Το μόνο που είχε να κάνει η Β. ήταν να ετοιμάσει τη βαλίτσα της… Όσο για τα υπόλοιπα; Τα είχαμε φροντίσει εμείς!
🚪 Ο Κλάους σκαρφάλωσε στο νέο του κρεβάτι, ξάπλωσε ανάσκελα και τύλιξε τα χέρια του πίσω από κεφάλι του. Γύρισε και κοίταξε ψηλά. Στη θέση του άσπρου ταβανιού, η νεράιδά του είχε βάλει τον νυχτερινό ουρανό. Τώρα πια δεν έχει μόνο το δικό του κρεβάτι με σκαλιά για να κοιμάται. Έχει ολόκληρο τον ουρανό από πάνω του, για να τον συντροφεύει, όταν ονειρεύεται.
🚙 Η Ιωάννα είναι ένα παιδί γεμάτο φαντασία και δυναμισμό. Είχε χάσει αρκετές στιγμές ανεμελιάς και παιδικότητας, που είχε μεγάλη ανάγκη, όπως μας είπε και η μαμά της. Μόλις είδε, όμως, το φούξια jeep της να εμφανίζεται στον παιδότοπο, δεν το πολυσκέφτηκε. Ανέβηκε πάνω και έβαλε μπρος να τις ξανακερδίσει!
💻Τη στιγμή που αποχαιρετούσαμε τον Δαυίδ, μας είπε ότι ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής του. Αμέσως μετά, όμως, μας είπε κάτι πιο αφοπλιστικό: τον Σεπτέμβρη, που θα περάσει στη σχολή στη Θεσσαλονίκη, θα έρθει με μεγάλη χαρά να γίνει εθελοντής στον οργανισμό… Δαυίδ, σε περιμένουμε!
🎥 Φώτα, κάμερες και… πάμε! Η κλακέτα έκλεισε και η Ε. ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο που έκρυβε μέσα της από μικρή. Χρειάστηκαν μόνο λίγες λήψεις, μέχρι να ακουστεί από τα μεγάφωνα η φωνή του σκηνοθέτη: «Το έχουμε! Μπράβο Ε.!». Όλο το συνεργείο ξέσπασε σε χειροκροτήματα!
💻 Έμοιαζε με μια Κυριακή ίδια με τις υπόλοιπες, αλλά ήταν διαφορετική. Έμοιαζε απλή, αλλά ήταν ξεχωριστή. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι φαινόταν κάπως πιο λαμπερή, γιατί τη η Π., κρατώντας το νέο της laptop, εξέπεμπε ένα φως… εκτυφλωτικό!
Ανοίγοντας την πόρτα, βρέθηκε ανάμεσα σε αμέτρητα μπαλόνια, δώρα και ένα… ροζ σπιτάκι. Μέχρι το τέλος της ημέρας, η Τίνα και η Jasmin είχαν γίνει αυτοκόλλητες, γυρνώντας ολόκληρη την πόλη αγκαλιά🐶
💻 «Εσείς οι δύο γιατί δεν ήρθατε να φάμε;», ρώτησε ο Χρήστος τα ξωτικά, όταν γύρισε. Μα, μόλις τον οδήγησαν στο δωμάτιό του, του λύθηκε η απορία. Το σχέδιο είχε λειτουργήσει τόσο καλά, που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την αντίδρασή του!
👨🦽 Το νέο ηλεκτρικό αμαξίδιο του Βασίλη είναι έτοιμο να διευκολύνει την καθημερινότητά του. Κι επειδή πολλές φορές η ευτυχία κρύβεται στα απλά, καθημερινά πράγματα, εκεί ακριβώς αποφάσισε να την κρύψει και η νεράιδα του Βασίλη, η Μαρία.
🦄 Μικρά προβλήματα και αλλαγές εμφανίζονταν συνεχώς στον δρόμο της νεράιδας Κατερίνας. Στο μεταξύ, η Μαρία αγωνιούσε. Ήξερε ότι το δωμάτιό της είναι υπό κατασκευή. Μέρα με τη μέρα, η προσμονή έφερνε τη λαχτάρα και η λαχτάρα έφερνε τη χαρά. Ώσπου, την ημέρα των γενεθλίων της το δωμάτιο ήταν έτοιμο. Και το παιχνιδιάρικο γέλιο της Μαρίας; Μας ταξίδεψε σε έναν άλλο κόσμο… μαγικό, θα λέγαμε!
👑 Η Μαρία-Στυλιανή κρατάει στα χέρια της ένα ισχυρό όπλο: το όνειρό της, το μπαλέτο! Την ημέρα της ευχής της, μια ολόκληρη χορευτική ομάδα τής αφιέρωσε έναν από τους χορούς της, ενώ η Πρίμα Μπαλαρίνα, με μια γλυκιά υπόκλιση, της έδειξε με αγάπη τον δρόμο προς την εκπλήρωση της ευχής της!
💻 Ο Νικόλας είχε καταλάβει ότι ο νέος του υπολογιστής βρισκόταν στο σπίτι. Γύρισε το πόμολο της πόρτας και μέσα σε μια στιγμή είδαμε ξανά το παιδί που είχαμε γνωρίσει λίγο καιρό πριν… Ένα παιδί γεμάτο χιούμορ και όρεξη για ζωή! Αυτό ακριβώς μας είπε και η μαμά του: «Άλλο παιδί, ξαναβρήκε το χιούμορ του!».
🎥 Ο Σάκης εμφανίστηκε σαν αερικό και έκανε τον Αλέξανδρο να κοκκινίσει ακόμα πιο πολύ από χαρά και ανυπομονησία. Ο Αλέξανδρος, εδώ και 6 χρόνια, παρακολουθούσε τους Unboxholics μέσα από μία οθόνη. Οι στιγμές που τον έδεσαν ακόμα περισσότερο μαζί τους ήταν αυτές του νοσοκομείου, που ο Σάκης και ο Αλέκος του κρατούσαν συντροφιά. Τη στιγμή που συναντήθηκαν σε εκείνη την καφετέρια, στην Αριδαία, ξεκίνησε μια «εμπειρία γίγαντας», όπως ο ίδιος την αποκάλεσε.
⭐️ Ο Μετίν είναι ένα από τα παιδιά που μεταμορφώθηκαν – κυριολεκτικά – μετά την εκπλήρωση της ευχής τους. Στην αρχή, χαμογελούσε αμυδρά και αμήχανα, καθισμένος στην καρέκλα του εστιατορίου. Όσο περνούσε η ώρα, χαμογελούσε όλο και περισσότερο. Μέχρι να φύγουμε από το εστιατόριο; Γελούσε με την ψυχή του!
