Ιστορίες ευχών

Η Ε. άπλωσε με άνεση το χεράκι της με την παλάμη ανοιχτή προς τα πάνω ως έμπειρη αμαζόνα, για να τη μυρίσει, τα μάτια τους συναντήθηκαν και αυτό ήταν…

Σήμανε την έναρξη της προπόνησης και παρακολουθούσε με απόλυτη προσήλωση το γήπεδο και τους παίκτες. Ήθελε να τους βοηθήσει με τις συμβουλές του, να τους ενθαρρύνει με τη στήριξή του και να τους αποδείξει έμπρακτα, ότι τίποτα δεν μπορεί να μπει εμπόδιο ανάμεσα σε έναν παίκτη και τη μεγάλη του αγάπη.

Τι εννοείς πού είναι ο Πάνος; Δε θα έρθει;» ρώτησε ο μικρός μας Βαγγέλης όλο αγωνία όταν τον υποδεχτήκαμε στα Battlenet. «Μα εμείς νομίζαμε ότι θα ερχόταν μαζί σου!» του είπαμε, «Περίμενε, θα δούμε τι έγινε, τώρα αμέσως!

Ο αγαπημένος της ηθοποιός της επιφύλασσε μια τεράστια έκπληξη! Ένιωθε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά όταν πήρε αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσε ν’ αποκτήσει!

«Αυτό το ταξίδι μου έδωσε δύναμη όταν ήμουν αδύναμη. Όταν δεν ήθελα να κάνω τις θεραπείες ή να φάω σκεφτόμουν την ευχή μου και συνέχιζα τις θεραπείες! Έπρεπε να γίνω καλά για να μπορέσω να πάω στη Βαρκελώνη, να βρεθώ στο Camp Nou και να δω την αγαπημένη μου ομάδα!»

Άλλαζε διαρκώς εμφανίσεις όπως αρμόζει σε μια ντίβα. Έζησε την εμπειρία των backstage, έκανε πρόβες με τα ρούχα της, δέχθηκε την περιποίηση επαγγελματιών και περπάτησε στην πασαρέλα ανάμεσα στα flash των φωτογράφων…

Αν και καθισμένος σε αμαξίδιο, πήρε στα χέρια του την μπάλα μπάσκετ και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, άρχισε να τη χτυπά πάνω στο παρκέ. Είχε αντλήσει τη δύναμη που χρειαζόταν. Χαμογέλασε και μας είπε: «Τελικά, η ζωή είναι ΩΡΑΙΑ!»

Επιτέλους θα μπορεί να επικοινωνεί μέσα από τις φωτογραφίες και να μοιράζεται τις σκέψεις της με τους αγαπημένους της. Τώρα θα αισθάνεται λιγότερο μόνη…

Ένα «εργαλείο», για τις απαιτητικές εργασίες, για τις έρευνες που θα κάνει στο πανεπιστήμιο, για τα ντοκιμαντέρ που την συναρπάζουν να παρακολουθεί!

Έναν υπολογιστή με μπλε φωτάκια να ζωγραφίζει, να σχεδιάζει και να βλέπει ταινίες όταν τελειώνει τα μαθήματά του! Αυτό μας ζήτησε, με ένα τεράστιο χαμόγελο!

Η ημερομηνία της εκπλήρωσης, μόνο τυχαία δεν ήταν… Παραμονή του Νέου Έτους! Νέα χρονιά, νέο δωμάτιο για να κάνει όνειρα για το μέλλον…

…έφερναν τα πιάτα, όμως το κινητό που τόσο ήθελε, πουθενά! Πρώτα εμφανίστηκαν οι θήκες, στη συνέχεια, το power bank και… η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο!

«Η ευχή μου να γίνει σύντομα, εντάξει; Όσο είμαι ακόμα παιδί, όχι σε 100 χρόνια που θα είμαι 106 χρονών!» Και όταν έφτασε η ώρα, ως σωστός «επαγγελματίας» μπήκε μέσα, έλεγξε τα εισιτήρια των επιβατών, χαμογέλασε σε όλους και πήγε στη θέση του μηχανοδηγού…

Ανέβαζε συνεχώς στο wishbox εικόνες από δωμάτια με διάφορα στιλ και λεπτομέρειες που της άρεσαν! Και όλα ήταν εξαιρετικά! «Έχεις φοβερό γούστο!» της λέγαμε, κι εκείνη μας ευχαριστούσε γελώντας γλυκά.