Εύχομαι να γίνω μετεωρολόγος – Δημήτρης, 12 ετών!
«Εύχομαι να γίνω μετεωρολόγος!» είπε με αποφασιστικότητα στις νεράιδες του. «Μου αρέσει το χιόνι, θέλω να μάθω πώς γίνεται η πρόγνωση του καιρού!» Έτσι λοιπόν και έγινε!
«Εύχομαι να γίνω μετεωρολόγος!» είπε με αποφασιστικότητα στις νεράιδες του. «Μου αρέσει το χιόνι, θέλω να μάθω πώς γίνεται η πρόγνωση του καιρού!» Έτσι λοιπόν και έγινε!
Ο νεαρός μας, κυριολεκτικά τα έχασε! Την κοιτούσε και δεν πίστευε στα μάτια του. Η Καλομοίρα τον είχε αγκαλιάσει και του μιλούσε γλυκά. Ήταν η πιο όμορφη στιγμή του!
Δύο μελαγχολικά ματάκια μας περίμεναν στο δωμάτιο… Φωτίστηκαν μόλις μπήκαμε μέσα και κατάλαβε γιατί τον είχαμε επισκεφθεί! Η ευχή του ήταν μία και μοναδική.
Με ένα πελώριο χαμόγελο μας υποδέχτηκε η Χριστίνα, ανοίγοντας την εξώπορτα του σπιτιού της, μαζί με τον Νίκο και τον Ορέστη, τα 2 αγαπημένα της αδέλφια!
Η βαθύτερη επιθυμία της Βαρβάρας μας ήταν να αποκτήσει μια φωτογραφική μηχανή. Ήθελε με κάποιο τρόπο να καταφέρει να κλειδώσει τις αναμνήσεις της, ώστε να ανατρέχει στο χρόνο, να τις ξαναζεί και να τις μοιράζεται με τους αγαπημένους της ανθρώπους
«Σας ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου…», ήταν τα λόγια αυτής της μαμάς, που παλεύει μόνη της με 3 παιδιά και με την ασθένεια του Νικόλα.
Πανέμορφη, με το γαλάζιο, στολισμένο με χρυσόσκονη φόρεμά της, πέρασε το κατώφλι της προεδρικής σουίτας και ένιωθε σαν πραγματική σταρ!
Η Κωνσταντίνα μας… Ένα ιδιαίτερο παιδί, με ξεχωριστά ενδιαφέροντα και μια μοναδική ευχή: Να δει το Βόρειο Σέλας!
Ένας ντροπαλός, λιγομίλητος έφηβος, χωρίς το δικό του χώρο, ούτε καν το δικό του κρεβάτι, που κοιμόταν στον καναπέ του σαλονιού κάτι που επιβάρυνε τη νευρομυϊκή ασθένειά του. Την ημέρα της ευχής, όταν φτάσαμε στο σπίτι, το παιδί και οι γονείς του μας περίμεναν με ανυπομονησία να ξεκινήσουμε να ετοιμάζουμε το δωμάτιο.